18 Μαρτίου 2013
Η χθεσινή απόφαση του EUROGROUP για τις τράπεζες της Κύπρου και ειδικότερα για τις θυγατρικές τους δεν είναι καλά μελετημένη και κρίνεται άκρως επικίνδυνη.
Όσοι έχουν μελετήσει θέματα τραπεζικής εποπτείας και διεθνών κανονισμών γνωρίζουν ότι τα υποκαταστήματα ξένων τραπεζών μπορούν να λειτουργούν διεθνώς εποπτευόμενα από τις Κεντρικές τράπεζες των χωρών προέλευσης τους και επικουρικά από την κεντρική τράπεζα της χώρας υποδοχής τους.
Αυτό ίσχυε ως σήμερα και επέτρεπε στις μεγάλες τράπεζες με μικρό κόστος να λειτουργούν μέσω υποκαταστημάτων τους σε πολλές χώρες αντί να δημιουργούν πολυέξοδες θυγατρικές.
Η συνηθισμένη πρακτική στις ως σήμερα τραπεζικές κρίσεις ήταν ότι η κεντρική τράπεζα λειτουργεί τελικά ως δανειστής εσχάτου ανάγκης και διασώζει το σύστημα με επιμέρους στήριξη των προβληματικών τραπεζών.
Στην περίπτωση των τραπεζών της Κύπρου τα πράγματα δεν έγιναν έτσι .
Δεν ήταν όλες οι τράπεζες της Κύπρου προβληματικές λόγω απωλειών από το psi.
‘Ηταν κυρίως μόνο δύο μεγάλες τράπεζες της Κύπρου.
Χωρίς να αγνοούμε τον συστημικό κίνδυνο για την λειτουργία του συστήματος από τις δύο αυτές τράπεζες οι ενδεδειγμένες κινήσεις δεν έγιναν.
Κατ’ αρχάς ανέλαβε το θέμα η πολιτική ηγεσία και όχι η υπεύθυνη κεντρική τράπεζα.
Η ΕΚΤ,τράπεζα που παράρτημα της είναι στην ουσία η κεντρική τράπεζα της Κύπρου, θεωρητικά με βάση τις συνθήκες είναι ανεξάρτητη από τις κυβερνήσεις.
Παρά τα οριζόμενα όμως ενήργησε ως εντολοδόχος τους και σαν απλός παρατηρητής των γεγονότων.
Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου όφειλε να καλέσει τους μετόχους των δύο τραπεζών να κάνουν αυξήσεις κεφαλαίων ,και αν αυτό δεν γινόταν κατά την κρίση της αποτελεσματικά, να διορίσει επίτροπο στη διοίκηση τους.
Στη συνέχεια θα έπρεπε να απαιτήσει αυτόβουλα την συμμετοχή στη διάσωση των μετόχων και των κατόχων τραπεζικών ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης.
Σε τελευταία απευκταία περίπτωση οριστικής χρεοκοπίας έπρεπε να ενεργοποιήσει το ταμείο ασφάλισης καταθέσεων και να αποζημιώσει τους καταθέτες ως το όριο ασφάλισης καταθέσεων των 100.000 ευρώ ανά επενδυτή, αφού όμως συμψήφιζε υποχρεώσεις από δάνεια και καταθέσεις. Αυτό από μόνο του θα περιόριζε το κόστος για τους μικροκαταθέτες.
Αντί γι’ αυτό με τις παρεμβάσεις του Eurogroup προτάθηκε ένα τέλος 9,9% για τις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ και ένα μικρότερο τέλος για τα μικρότερα ποσά επί όλων των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.
Εννοείται ότι το τέλος αυτό θα το διαχειρισθεί η κυβέρνηση της Κύπρου για να επανακεφαλαιοποιήσει τις προβληματικές τράπεζες σε βάρος των υπόλοιπων τραπεζών της χώρας.
Και τα ερωτήματα αρχίζουν:
1. Δικαιούται η Kυπριακή δημοκρατία να φορολογεί επιπρόσθετα κατόχους καταθέσεων οι οποίοι υπάγονται φορολογικά σε άλλες χώρες και με τις οποίες υπάρχουν συμφωνίες για την αποφυγή διπλής φορολογίας?
2. Eίναι νόμιμο να μπλοκάρεις καταθέσεις αυτό το τρίημερο χωρίς να έχεις ψηφίσει ακόμα σχετικό νόμο για την επιβολή του τέλους αυτού?
3.Mπορείς να επιβάλεις τέλος σε ποσά που δεν αποτελούν καταθέσεις, αλλά διεθνείς πληρωμές για εμπορικές συναλλαγές μέσω λογαριασμών για τριγωνικές συναλλαγές?
4.’Eχει νόημα να επιβάλεις τέλος σε καταθέσεις που σου ανήκουν ως κράτος ή που ανήκουν σε ασφαλιστικά ταμεία της χώρας σου, που πρόσφατα σε βοήθησαν με αθέλητο δανεισμό να καλύψεις τις ταμειακές σου ανάγκες?
5.Kερδίζεις τίποτα με το να εξοργίζεις την Ρωσία που σου έχει δανείσει πρόσφατα 2,5 δις ευρώ και στην οποία μία μόνο τράπεζα σου (τράπεζα Κύπρου )λειτουργεί 190 υποκαταστήματα στο έδαφος της, πολύ περισσότερα δηλαδή από όσα η ίδια τράπεζα λειτουργεί στην ίδια την Kύπρο?
6.Πως αποφασίζεις να στερήσεις νόμιμα μία τράπεζα σου που δεν είναι δικαστικά πτωχευμένη από τα υποκαταστήματα της στην Ελλάδα που φέρεται ότι θα τα αναλάβει μία άλλη μικρότερη τράπεζα που πρόσφατα διασπάστηκε σε καλή και κακή και δεν έχει ούτε το δυναμικό, ούτε τα κεφάλαια να τα στηρίξει?
7. Τι θα συμβεί αν στο μέλλον κάποια μεγάλη τράπεζα της Ισπανίας, της Πορτογαλίας ή της Γερμανίας αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα και έχει θυγατρικές πχ στο Μεξικό,στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στη Γερμανία ή στην Σιγκαπούρη? Δεν είναι λογικό ότι θα απαιτήσουν οι άλλες χώρες προληπτικά να λειτουργούν πλέον όλα τα τραπεζικά υποκαταστήματα της ΕΕ μέ άδεια και με την μορφή τουλάχιστον θυγατρικών τραπεζών σε αυτές τις χώρες?
8. Με την απόφαση του Eurogroup ορίσθηκε επίσης ότι το 2018 το μέγεθος του τραπεζικού τομέα της Κύπρου θα είναι στο μέσο όρο της Ε.Ε. σε σχέση με το εθνικό εισόδημα της.Πως θα γίνει αυτό? Tις καταθέσεις μπορείς αν θέλεις να τις διώξεις, αλλά τα δάνεια πως θα εξοφληθούν? Tι σημαίνει όμως αυτή η απαίτηση για το Λουξεμβούργο, την Μάλτα ή την Ολλανδία που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με την Κύπρο σε τάξη μεγέθους του τραπεζικού τους τομέα σε σχέση με το εθνικό τους εισόδημα?
Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά ακόμα ερωτήματα, αλλά δεν ωφελεί.
Θα σας δώσω όμως μία εξήγηση γι’ αυτό που έγινε.
‘Οταν ένας άπειρος κύπριος πολιτικάντης που πρόσφατα ανέλαβε αξίωμα διαπραγματεύεται οικονομικά θέματα με ένα υπουργό οικονομικών προεδρεύοντα του Eurogroup που μέχρι πρόσφατα ήταν Υπουργός Γεωργίας στη χώρα του και φρόντιζε τις τουλίπες και τα γουρούνια στο κήπο του, όλα είναι δυνατά λόγω ανικανότητας.
Τώρα σας θέλω Κύπριους να ψηφίζετε στη Βουλή σας τα μέτρα αυτά και το επερχόμενο μνημόνιο που θα καταστρέψει τις ζωές σας.
Θα βρεθούν άραγε και εκεί 29 “πατριώτες Κουίσλιγκ” να τα ψηφίσουν για “να μείνετε στο ευρώ” και να “σώσετε τις καταθέσεις σας” όπως στην Ελλάδα?
Aν ναι…να τους χαίρεστε και περαστικά…Θα είστε άξιοι της τύχης σας, όπως εμείς…
Son Ofeon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου