Η ρίζα του κακού. Η ελληνική ολιγαρχία δορυφόρος του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού.

Ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός καλά κρατεί.

Του Σταύρου Λυγερού

ΤΟ ΕΡΓΟ είναι πλέον πολυπαιγμένο και θα έπρεπε να μας έχει διδάξει. Κάθε φορά που η τρόικα 

έρχεται για έλεγχο στην Αθήνα διαπιστώνει αποκλίσεις. Με βάση αυτές τις αποκλίσεις προβάλλει νέες απαιτήσεις, οι οποίες (συνήθως έπειτα από μάχες οπισθοφυλακών της κυβέρνησης) μετατρέπονται σε συμφωνίες. Ακριβώς αυτές τις δεσμευτικές για την Αθήνα συμφωνίες επικαλούνται...

σε επόμενο χρόνο οι δανειστές για να επιβάλλουν την πολιτική τους.

Οι υποστηρικτές του μνημονίου αποδίδουν το ναυάγιο στην ανικανότητα των διαδοχικών κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά να το εφαρμόσουν. Ετσι εξηγούν και τις αποκλίσεις. Αναμφίβολα, και οι τρεις κυβερνήσεις που ψήφισαν και εφαρμόζουν το μνημόνιο έχουν αποτύχει να υλοποιήσουν ορισμένες πτυχές του. Δεν είναι αυτή, όμως, η κύρια αιτία των αποκλίσεων. Οι αποκλίσεις πηγάζουν από την ύφεση.

Η ύφεση δεν είναι παρενέργεια. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η τρόικα προωθεί τον διακηρυγμένο στόχο της για εσωτερική υποτίμηση. Είναι αλήθεια ότι το ευρωιερατείο και το ΔΝΤ δεν είχαν υπολογίσει ότι η ύφεση θα προσλάβει τέτοιες διαστάσεις. Αυτό, όμως, το μόνο που αποδεικνύει είναι ο δογματισμός και η δική τους ανικανότητα να εκπονήσουν ένα πρόγραμμα που να αντιστοιχεί στη φύση και στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.

Οταν η αποτυχία κατέστη εξόφθαλμη, η τρόικα δεν έσπευσε να κάνει τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Αντ’ αυτού, όχι μόνο επιμένει στην ίδια αποτυχημένη συνταγή, αλλά και αυξάνει τη δόση του «φαρμάκου» και όχι των χρημάτων! Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν πρόκειται μόνο για ιδεοληψία ή για κρυφή ατζέντα. Ισχύουν και τα δύο.

Λόγω του γεγονότος ότι ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, η Ελλάδα μετατράπηκε σε πειραματόζωο. Εδώ δοκιμάζεται μια πολιτική, η οποία ήδη εφαρμόζεται και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια και προορίζεται να εφαρμοσθεί και στον ευρωπαϊκό πυρήνα. Η μονοδιάστατη λιτότητα δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια της ολιγαρχίας του χρήματος να μετακυλήσει το κόστος της κρίσης στις μικρομεσαίες κοινωνικές τάξεις.

Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι η μονοδιάστατη λιτότητα είναι προϊόν της «γερμανικής Ευρώπης». Στην πραγματικότητα, όμως, το Βερολίνο λειτουργεί σαν στυλοβάτης και προωθητής αυτής της πολιτικής, επειδή εξυπηρετεί και τα ιδιοτελή συμφέροντα της Γερμανίας, έτσι τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνονται οι άρχουσες ελίτ της. Η πολιτική αυτή, όμως, δεν είναι αποκλειστικά γερμανική ατζέντα.

Εάν ήταν έτσι, θα είχε προ πολλού προσκρούσει στην αντίδραση των άλλων ευρωπαϊκών αρχουσών ελίτ. Αντ’ αυτού, ακόμα και σε χώρες που η μονοδιάστατη λιτότητα συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια ο κορμός των αρχουσών ελίτ τείνει να ταυτίζεται μ’ αυτή την πολιτική. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που έχει μακρά παράδοση εξάρτησης. Είναι και μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία.

Η αρχιτεκτονική του ευρώ σχεδιάσθηκε κατά τρόπο που να ευνοεί τη Γερμανία. Κι αν πριν από 12 χρόνια αυτό μπορούσε να διατυπωθεί ως εκτίμηση, σήμερα μπορεί να αποδειχθεί. Το ευρώ, όμως, δεν οργανώνει μόνο τα γερμανικά εξαγωγικά συμφέροντα. Οργανώνει και τα ευρύτερα συμφέροντα της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος, όπου δεσπόζουσα θέση κατέχουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Οι οργανικοί δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί και παγιωθεί όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αργότερα της ευρωζώνης έχουν δέσει στενά μεταξύ τους τις επιμέρους άρχουσες ελίτ των χωρών-μελών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να δουν τον εαυτό τους εκτός αυτού του πλαισίου, ακόμα κι όταν πιέζονται.

Η κατάσταση αυτή επιτρέπει στη Γερμανία όχι μόνο να ασκεί έναν ηγετικό ρόλο, αλλά και να επηρεάζει τις κοινοτικές αποφάσεις κατά τρόπο που να εξυπηρετούν και τα στενά εθνικά της συμφέροντα. Δύο παραδείγματα:

• Το πρώτο είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η Μέρκελ όχι μόνο κατάφερε να τορπιλίσει την απόφαση που έλαβε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πριν από έναν χρόνο, αλλά και επέβαλε τη λογική του bail in. Με άλλα λόγια, για την ανακεφαλαιοποίηση θα πληρώσουν πρώτα τα κράτη-μέλη, οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι, οι καταθέτες και τα κράτη-μέλη και μετά θα συμβάλει μ’ ένα μικρό ποσοστό ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας.

• Δεύτερο παράδειγμα είναι η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων. Δεν είναι μόνο ότι το κονδύλι που αποφασίσθηκε είναι ψίχουλα. Δεν είναι ούτε ότι η Μέρκελ έστησε μία προεκλογική παράσταση στο Βερολίνο, υποκαθιστώντας τους κοινοτικούς θεσμούς. Είναι και ότι ουσιαστικά εκμεταλλεύεται την εκρηκτική ανεργία για να προσελκύσει και να ενσωματώσει στη γερμανική αγορά εργασίας τους πιο ταλαντούχους Νοτιοευρωπαίους νέους, κυρίως επιστήμονες.

Με άλλα λόγια, το Βερολίνο εκμεταλλεύεται την πλεονεκτική θέση του για να προωθήσει τον οικονομικό εθνικισμό του. Και το καταφέρνει επειδή χρησιμοποιεί σαν όχημα αντιλήψεις, διαδικασίες και σχήματα που του εξασφαλίζουν την υποστήριξη όχι μόνο κάποιων άλλων χωρών του ευρωπαϊκού πυρήνα που έχουν αντίστοιχα συμφέροντα, αλλά και τη δορυφοροποίηση των αρχουσών ελίτ της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

real.gr

hassapis-peter.blogspot.gr

Q & A για τις πολιτικές της Μετριοπαθής Πρόταση για τη συμμετοχή της ΕΚΤ και την ΕΤΕπ

20ΙΟΥΛ

Ένας αναγνώστης μας έστειλε μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με Modest 4.0 Πρόταση και, ειδικότερα, (α) το ρόλο της ΕΚΤ στην μετατροπή του Μάαστριχτ μέρος συμβατό του κράτους-μέλους του δημόσιου χρέους, και (β) τη συμμετοχή της ΕΤΕπ σε μας Επενδύσεων- οδήγησε πρόγραμμα αποκατάστασης. Οι ερωτήσεις του μας επιτρέπουν να αποσαφηνιστούν οι προτεινόμενες πολιτικές. 

Όπως διάβασα αυτό, μια τράπεζα, ας πούμε, κρατώντας ιταλικό χρέος τώρα πληρώνουν 5,5%, μετατρέπει αυτό το ομόλογο σε ένα ομόλογο της ΕΚΤ, η οποία θα πληρώσει "ένα επιτόκιο που καθορίζεται από την ΕΚΤ ακριβώς πάνω από τις αποδόσεις των ομολόγων της." Πείτε, 2,8 - 3% . Ποιο είναι το κίνητρο για την ιδιωτική ομολογιούχος να εκμεταλλευτώ αυτή την απώλεια;

Η πρότασή μας εδώ είναι ότι οι υπηρεσίες της ΕΚΤ, η εξόφληση των ομολόγων, μετά τη λήξη, κατ 'αναλογία προς Μάαστριχτ χρέους Compliant της Ιταλίας.Καμία απώλεια είναι που πρέπει να ληφθούν από τους κατόχους ομολόγων? Καμία απολύτως. Π.χ. αν το χρέος της Ιταλίας ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι 120%, τότε το 50% της ωρίμανσης ομολόγων θα πρέπει να καταβληθεί από την ΕΚΤ και το ποσό αυτό θα χρεώνεται στο λογαριασμό χρέωσης της Ιταλίας με την ΕΚΤ με επιτόκιο μια σκιά πάνω από αυτό το οποίο δικά της ομόλογα της ΕΚΤ θα φέρω στις αγορές χρήματος. Ουσιαστικά, η ΕΚΤ παρέχει στην Ιταλία δάνειο μετατροπής για μέρος των μετοχών που έληγαν. Αν κινδύνου αγάπης υφιστάμενους κατόχους ομολόγων, δεν θέλουν να αγοράσουν στα ομόλογα της ΕΚΤ, ότι η επιχείρησή τους - και ότι θα είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν να αγοράζουν ιταλικά ομόλογα (τα οποία πιθανότατα αναμειγνύεται στο χαρτοφυλάκιό τους με την ΕΚΤ, ομόλογα, προκειμένου να επιτευχθεί μια ισορροπία επικίνδυνη και υψηλότερες αποδόσεις ομολόγων).

Επιπλέον, εάν το χρέος προς το ΑΕΠ της Ιταλίας είναι 120%, τότε υποσημείωση σας συνεπάγεται ότι μόνο το 50% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων της ΕΚΤ είναι εγγυημένη από την ΕΚΤ. Είναι σωστό αυτό; 

Όχι, όπως εξηγήθηκε παραπάνω, το 50% θα καταβληθεί από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τα χρήματα που δανείστηκε από την ΕΚΤ (έτσι τα ομόλογα της ΕΚΤ).

Αν ναι, είναι αυτή η εγγύηση ποσοστού που καθορίζεται κατά τη στιγμή της αγοράς, ή μήπως μειωθεί εάν χρέους προς το ΑΕΠ αυξάνεται Ιταλίας λόγος; 

Δεδομένου ότι η ΕΚΤ θα είναι σε θέση να πάρει τις αποδόσεις των ομολόγων της λιγότερο από το 2%, η αποτελεσματική χρέους προς το ΑΕΠ σιτηρέσιο Ιταλίας συρρικνώνεται, καθώς το σύνολο των τόκων που πρέπει να επιστρέψει πάνω από τα επόμενα δέκα ή είκοσι χρόνια πέφτει. Και αν αυτό συμβαίνει για όλους Περιφέρεια, η κρίση χρέους έχει τελειώσει.

Τι γίνεται με την ιταλική ομολόγων σήμερα στο χρεωστικό λογαριασμό από την ΕΚΤ; Μήπως η Ιταλία εξακολουθούν να εξυπηρετήσει αυτό στο 5,5%;

Η Ιταλία θα καταβάλει επιτόκιο μόνο ένα άγγιγμα πάνω από το ΕΚΤ, οι αποδόσεις των ομολόγων. Περίπου το 2% υπό τις τρέχουσες συνθήκες της αγοράς. Έτσι, η σημαντική μείωση της καθαρής παρούσας αξίας του χρέους της Ιταλίας.

Το ίδιο μπορεί να αντιταχθεί στην πρόταση της ΕΤΕπ σας: είναι πολύ δάνεια με χαμηλό επιτόκιο για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων έργων θα έπρεπε να επιστραφεί από τις ροές εσόδων από τα έργα που ολοκληρώθηκαν, αλλά οι επιδόσεις του, ας πούμε, το μετρό Αθηνών για την παραγωγή νέων εσόδων ανάλογα με το ύψος των επενδυμένων κεφαλαίων από το εξωτερικό δεν είναι ενθαρρυντικά.

Υπάρχει μια παρεξήγηση εδώ - τόσο της πρότασής μας και τα πραγματικά περιστατικά στο έδαφος. Πρώτον, το Μετρό της Αθήνας δεν έχει επωφεληθεί από τη χρηματοδότηση της ΕΤΕπ. Όμως, η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου μαζική γέφυρα έχει. Και εξοφλεί τα δάνειά της από την ΕΤΕπ στο ακέραιο. Αυτό είναι, εν μέρει, γιατί οι αποδόσεις των ομολόγων της ΕΤΕπ είναι σήμερα στο 1,7% - επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των έργων που χρηματοδοτεί πληρώσει για τον εαυτό τους. Η πρότασή μας είναι ότι η ΕΤΕπ, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων, τα εξαπέλυσε από τον περιορισμό της συγχρηματοδότησης με τις εθνικές κυβερνήσεις (που είναι σήμερα σχεδόν σε πτώχευση) και, αντ 'αυτού, backstopped (στην απίθανη περίπτωση που θα πρέπει να backstopped) από το ΕΚΤ ενεργειών.

Ποιος θα ελέγχει αυτά τα δάνεια, των οποίων οι πολιτικοί υπολογισμοί είναι πιθανό να υπερτερούν οικονομικούς υπολογισμούς;

Όπως υποστηρίζουν στην Modest πρόταση, η απάντηση είναι: η ΕΤΕπ! Αυτό είναι ακριβώς ό, τι έχει κάνει για χρόνια, με μεγάλη επιτυχία και ρεκόρ στερλίνα. Αν η απόδειξη της πίτας είναι στο φαγητό, έχει υπάρξει μια πολύ φαγητό της ΕΤΕπ πίτας ...

Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο ως αντίπαλο δέος στη Γερμανία

Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο ως αντίπαλο δέος στη Γερμανία

Μετά από χρόνια καταδικασμένων μέτρων με στόχο να αποφευχθεί η κρίση στους κόλπους της ευρωζώνης, είναι καιρός να προβληματιστούμε όλοι σχετικά με το τι είδους Ευρώπη θέλουμε για το μέλλον, και ποιες ρυθμίσεις θα βοηθήσουν στην κάλυψη του χάσματος με τους πολίτες. Είτε η Ευρώπη θα είναι σε θέση να απαντήσει σε θεμελιώδη ερωτήματα για το μέλλον της, ή δεν θα μπορεί πλέον να είναι βιώσιμη.

Αυτό σημαίνει ότι μέσα στους επόμενους μήνες υπάρχει μια ευκαιρία για να σφυρηλατήσουμε μια νέα Ευρώπη στην οποία όλες οι χώρες, οι χώρες που μοιράζονται το ενιαίο νόμισμα και εκείνες που έχουν αποφασίσει να μην συμμετάσχουν σε αυτήν, να μπορούν να ατενίζουν το μέλλον.

Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να συμμετάσχουν μαζί και να ηγηθούν αυτών των νέων σχεδίων. Αναλυτές εκτιμούν ότι Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο μοιράζονται κοινές θέσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι δύο χώρες μπορούν να συνεργαστούν για να γράψουν το σενάριο για το μέλλον της Ένωσης ως το αντίπαλο δέος σε μια πανίσχυρη Γερμανία και μια ανύπαρκτη Γαλλία.

ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟ ΔΝΤ Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ! “ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΝΕΤΕ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ”!

Τετάρτη, 17 Ιουλίου 2013

Η Ουγγαρία κάλεσε το ΔΝΤ να κλείσει την αντιπροσωπεία του στη Βουδαπέστη. Πόσα χρήματα είχε δανειστεί.

Ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Ουγγαρίας Γκιόργκι Μάτολτσι κάλεσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να κλείσει την αντιπροσωπεία του στην Βουδαπέστη.

Σε μια επιστολή του προς τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, ο Γκίοργκι Μάτολτσι ευχαριστεί το Ταμείο για την βοήθεια που παρέσχε στην Ουγγαρία όταν η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα της πτώχευσης.

Συνολικά, η Ουγγαρία είχε λάβει ένα δάνειο ύψους 20 δισεκ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο Μάτολτσι εξήγησε ότι η Ουγγαρία θα εξοφλήσει τις τελευταίες δόσεις του δανείου της στο ΔΝΤ (περίπου 2,2 δισεκ. ευρώ) πριν από το τέλος της τρέχουσας χρονιάς, αν και η προθεσμία γι’ αυτό λήγει την 31η Μαρτίου 2014.

“Στις αρχές του 2013 το ΔΝΤ ολοκλήρωσε την διαδικασία ελέγχου που σχετίζεται με το δάνειο” το οποίο είχε παραχωρήσει στην Ουγγαρία, κι επομένως “κατά συνέπεια, δεν είναι πλέον απαραίτητο το ΔΝΤ να διατηρεί γραφείο που να το αντιπροσωπεύει στην Βουδαπέστη”, έγραψε ο Μάτολτσι.

Ο ουγγρικός ενημερωτικός ιστότοπος Portfolio συσχετίζει την δημοσιοποίηση του περιεχομένου αυτής της επιστολής και την προεξόφληση του δανείου με τις βουλευτικές εκλογές που προβλέπεται να διεξαχθούν την άνοιξη του 2014. Σύμφωνα με τον ιστότοπο αυτό, η συντηρητική κυβέρνηση επιδιώκει να προβάλει την ανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησία της Ουγγαρίας έναντι του Ταμείου, που εδρεύει στην Ουάσινγκτον.

Κατά την διάρκεια της θητείας του ο Ορμπάν έχει επικρίνει επανειλημμένα το ΔΝΤ, ιδίως για τον τρόπο με τον οποία χειρίστηκε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, κι ενέκρινε μια επιθετική προεκλογική διαφημιστική εκστρατεία σε εθνικό επίπεδο που κατηγορεί τον διεθνή χρηματοοικονομικό οργανισμό ότι “παίρνει τα χρήματα των συνταξιούχων και τα δίνει στις τράπεζες”.

Η κυβέρνηση Ορμπάν είχε ζητήσει να της διατεθεί μια νέα γραμμή πιστώσεων ύψους 15 δισεκ. ευρώ, αίτημα όμως που δεν ικανοποιήθηκε.

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ

news247.gr

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2013στις8:26 μ.μ.

Γραμματοσειρά:

ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΘΥΜΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ-ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ 

Η μέθοδος θανάτου της Κυπριακής οικονομίας εφαρμόζεται ήδη με αργό αλλά σκληρότερο τρόπο στην Ελλάδα: φορτώνουν τα χρέη του κράτους, των Τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων στον

λαό κι έτσι τον εξαθλιώνουν

· Με απολύσεις, ανεργία, λουκέτο στα μαγαζιά, το δημόσιο …γλιτώνει τις συντάξεις. Μόνο όσοι προλάβουν θα πάρουν σύνταξη πείνας!

του Μάκη Βραχιολίδη

vrachiolidis@yahoo.gr

Ο θάνατος της Κυπριακής οικονομίας που συντελέστηκε μέσα σ’ ένα 48ωρο δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση, όπως διακηρύσσουν οι δανειστές και τα φερέφωνά τους. Αντίθετα, εφαρμόζεται στη χώρα μας από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στα μνημόνια. Διαφέρει μόνο ως προς την ταχύτητα εφαρμογής, όπου εδώ στην Ελλάδα είναι πιο αργή, ωστόσο με χειρότερα αποτελέσματα.

Στην Κύπρο εξανάγκασαν βιαίως τους καταθέτες να συμμετάσχουν στη διάσωση των Τραπεζών, το ίδιο όμως κάνουν και στην Ελλάδα: εξαναγκάζουν βιαίως με τον ένα ή άλλο τρόπο το λαό να φορτωθεί στις πλάτες του το χρέος του Δημοσίου και των Τραπεζών.

Δείτε λοιπόν πώς με το σατανικό τους σχέδιο, σκοτώνουν σιγά-σιγά τα κοινωνικά στρώματα και παραδίδουν ως δούλους τους Έλληνες, στα δίχτυα των εχθρών της Πατρίδας:

ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΟ ΛΑΟ!

             

Όπως έχουμε επανειλημμένως αποδείξει με ντοκουμέντα, οι Τράπεζες έλαβαν τα τελευταία 3-4 χρόνια με εγγυήσεις του κράτους, δάνεια από την ΕΚΤ συνολικής αξίας 233 δις ευρώ. Τα δάνεια αυτά, δολίως και με τη συναίνεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλου, τα έριξαν στις πλάτες του λαού, μέσα από επίσημες αποφάσεις των ΦΕΚ: εφόσον οι Τράπεζες δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια, το χρέος περνούσε στο Δημόσιο!

Αναδημοσιεύουμε μερικές από τις εγκληματικές αποφάσεις που υπέγραψε ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών κ. Σαχινίδης. 

                

ΦΕΚ Αρ. Φύλλου 511, 23 Απριλίου 2010: «...Το κόστος που θα βαρύνει το Δημόσιο, σε περίπτωση κατάπτωσης της εγγύησης του Δημοσίου, ενδέχεται να ανέλθει στο ποσό των 2.117.000.000 ευρώ πλέον των προβλεπομένων από τους όρους του οικείου ομολογιακού δανείου, τόκων και πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, το ακριβές ύψος της οποίας δεν μπορεί να υπολογιστεί». Στη σελίδα 6762 του ίδιου ΦΕΚ επαναλαμβάνεται το παραπάνω άρθρο, ενώ στη σελίδα 6763 του ίδιου ΦΕΚ, διαβάζουμε: «ΙV: Το κόστος που θα βαρύνει το Δημόσιο, σε περίπτωση κατάπτωσης της εγγύησης του Δημοσίου, ενδέχεται να ανέλθει στο ποσό των 2.500.000.000 ευρώ πλέον των προβλεπομένων από τους όρους του οικείου ομολογιακού δανείου, τόκων και πάσης φύσεως επιβαρύνσεων, το ακριβές ύψος της οποίας δεν μπορεί να υπολογιστεί». 

Στη σελίδα 6765 το ποσό που θα επιβαρύνει το Δημόσιο ανέρχεται στα 2.300.000.000 !!! Λες και είναι... μαρουλόφυλλα πέφτουν τα δισεκατομμύρια ευρώ κόστη, πάνω στις του λαού!

Πρόκειται για έγκλημα χειρότερο από αυτό σε βάρος της Κύπρου. Στην μεγαλόνησο κατέστησαν τους Κύπριους συμμέτοχους στη χασούρα των Τραπεζών, «κουρεύοντας» βιαίως τις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Στην Ελλάδα όμως, οι ελληνικές κυβερνήσεις φόρτωσαν αντισυνταγματικά και παράνομα τα 233 δις ευρώ των Τραπεζών αδιακρίτως σε όλους τους Έλληνες! Ακόμη και ο άνεργος, ο άστεγος, ο πένητας, είναι χρεωμένοι με τα 233 δις ευρώ των Τραπεζών. Ο θάνατος του ελληνικού λαού προδιεγράφη δολίως, με κυβερνητικές αποφάσεις. 

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΑΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΚΤ

          

Δεν έφτανε το πρώτο έγκλημα με το οποίο τα δάνεια των Τραπεζών χρεώθηκαν στο λαό, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, λίγο πριν παραδώσει την εξουσία στον Λ. Παπαδήμο, διά του υφυπουργού Οικονομικών Σαχινίδη (μοιραίος άνθρωπος), αύξησε υπέρ των τοκογλύφων της ΕΚΤ το επιτόκιο στα ύψη του 14%! Έγκλημα πρωτοφανές στα χρονικά της χώρας. Συγκεκριμένα, τα δάνεια των 93 δις ευρώ, με επιτόκιο κυμαινόμενο euribor τριμήνου δηλ. 1,43%, πλέον περιθωρίου που κυμαινόταν από 0,25 % έως 4,5%, εντελώς αυθαίρετα, η κυβέρνηση Παπανδρέου διά του Σαχινίδη, ανέβασε το επιτόκιο στο συνολικό ύψος του 14%!!! Ενώ δηλαδή είχαμε εξασφαλίσει επιτόκια της τάξεως του 4-5% ο κ. Σαχινίδης αποφάσισε αιφνιδίως να αυξήσει το επιτόκιο στα δυσθεώρητα ύψη του 14%! Την ώρα που οι ελληνικές Τράπεζες ήταν βέβαιο ότι αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια που έλαβαν ακόμη και με αυτό το σχετικά χαμηλό επιτόκιο του 4-5%, ο κ. Σαχινίδης το εκτόξευσε στα ουράνια, δίνοντας την εντύπωση ότι ενεργούσε περισσότερο ως βαλτός πράκτορας των τοκογλύφων παρά ως υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού, ως όφειλε να είναι. 

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΣΥΝΕΧΗ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣ!

Η ίδια ακριβώς τακτική με τα χρέη των Τραπεζών, εφαρμόζεται και για το χρέος του Δημοσίου. Αυτά που κατάκλεψαν οι πολιτικοί ολετήρες με την εγκληματική από μέρους τους διαχείριση του δημόσιου χρήματος από την μεταπολίτευση κι εδώ, τα χρεώνουν στον ελληνικό λαό με χαράτσια και συνεχείς δυσβάσταχτους φόρους. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση των ομολογιούχων του Δημοσίου. Το κράτος πλήρωσε τους δανειστές-τοκογλύφους βάζοντας χέρι στις αποταμιεύσεις των ομολογιούχων και αρπάζοντάς τους σε μια μέρα τους μόχθους μιας ζωής. Με αντίστοιχη μέθοδο ληστρικής επιδρομής σε βάρος του λαού, το κράτος πληρώνει το χρέος του προς τους τοκογλύφους: Φόρο-«νοίκι» για την περιουσία τους και εφ’ όρου ζωής καλούνται να πληρώνουν 5.569.000 ιδιοκτήτες κατοικιών! Επιπλέον, το χαράτσι της ΔΕΗ που με την επινόηση Βενιζέλου μαστίζει σχεδόν δύο χρόνια τα νοικοκυριά, το λεγόμενο τέλος επιτηδεύματος, η εισφορά αλληλεγγύης, η υπέρογκη αύξηση στη φορολογία εισοδήματος με αλλαγή στους φορολογικούς συντελεστές, η κατάργηση του αφορολόγητου, η κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων, οριοθετούν την κλοπή που υφίστανται και θα υφίστανται εφ’ όρου ζωής οι πολίτες από το κράτος, προκειμένου αυτό να πληρώσει τα δικά του χρέη προς τους δανειστές! Και όποιοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα υπέρογκα συνεχή χαράτσια και φόρους, θα χάνουν το σπίτι τους, το οικοπεδάκι τους ή θα πηγαίνουν φυλακή!

ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΛΑΟΣ!

Τα ασφαλιστικά ταμεία κυριολεκτικά τα κούρσεψαν. Οι άθλιοι πολιτικοί ταγοί άρπαζαν επί χρόνια τα λεφτά και είτε τα τζογάριζαν στο χρηματιστήριο είτε τα χρησιμοποιούσαν για να πληρώσουν τρέχουσες συντάξεις ή τέλος για να μπαλώσουν τρύπες άλλων φορέων. Δεν υπήρξε καμία αποταμίευση με συνέπεια σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταστραφεί. Ο κ. Κεφαλογιάννης (ΝΔ), την προπαραμονή των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012, ήταν λαλίστατος και τόνιζε: «Σύμφωνα με συντηρητικές μελέτες που γίνανε, χρωστάμε στ’ ασφαλιστικά μας ταμεία 400 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 1980 δουλεύανε 4 άνθρωποι κι ο ένας έβγαινε στη σύνταξη. Το 2020 θα έχουμε έναν εργαζόμενο για ένα συνταξιούχο»!

Τη λύση τη δίνει η τρόικα με τους υπηρέτες της Σαμαρά-Βενιζέλο: από το μηδέν ξεκινούν οι παροχές των ασφαλισμένων προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Ήδη μιλάνε για έκτακτη εισφορά επί του τζίρου όλων των επιχειρήσεων που θα πηγαίνει υπέρ της διάσωσης των ασφαλιστικών ταμείων! Παράλληλα θα υπάρξει νέο πετσόκομμα στις συντάξεις ελλείψει άδειων ταμείων! Η σύνταξη πλέον θα φτάσει στα 360 ευρώ!

ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΗΝΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!

Το αιφνίδιο λουκέτο στην ΕΡΤ είναι μέρος του σχεδίου το οποίο στόχο έχει τη βίαιη εξώθηση των υπαλλήλων στην ανεργία, ώστε το Δημόσιο να μην πληρώσει ποτέ συντάξεις! Όσοι βγουν στην ανεργία, με τα σημερινά δεδομένα είναι βέβαιον ότι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά άρα δεν πρόκειται να πάρουν σύνταξη! Και εάν ποτέ πάρουν, τότε το κράτος των δωσιλόγων θα έχει φροντίσει η σύνταξη να κυμαίνεται γύρω από τα 300 ευρώ! Συνεπώς, κατ’ αυτό τον τρόπο θα έχει …λύσει το ασφαλιστικό!

Παράλληλα, η διόγκωση της ανεργίας λόγω της κατάργησης δημόσιων οργανισμών θα έχει ως αποτέλεσμα τη νέκρωση της αγοράς. Επειδή η κυβέρνηση δεν μπορεί να… απολύσει τους ελεύθερους επαγγελματίες, θα τους οδηγήσει βιαίως στην ανεργία μέσω της επέκτασης των φόρων και της νεκρής αγοράς που θα επέλθει από τους άνεργους δημόσιους υπαλλήλους! Με εκατομμύρια ενεργή πληθυσμό να έχει περιπέσει στην ανεργία, το δημόσιο δεν πρόκειται να δώσει συντάξεις ενώ όσοι τις εξασφαλίζουν, θα το κάνουν κάτω από την εξαθλίωση που θα έχει επιβληθεί, με μισθούς και συντάξεις κάτω από το όριο της πείνας! 

"Ελεύθερη Ώρα"

Πριμοδότηση των τραπεζών και όχι καταπολέμηση της φοροδιαφυγής

Ἀναρτήθηκε στὸ 8 Ἰουλίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

εστάλη από eksegersi.gr

Το διήμερο 25 και 26 Ιούνη συζητήθηκε και ψηφίστηκε κατ’ αρχήν και κατ’ άρθρο το νομοσχέδιο με το οποίο ενσωματώθηκε η Οδηγία 16 του 2011, που αφορά υποτίθεται τη διοικητική συνεργασία των κρατών-μελών της ΕΕ στον τομέα της φορολογίας. Στις 2 Ιούλη το νομοσχέδιο ψηφίστηκε και στο σύνολό του. Πρόκειται για ένα ακόμη πολυνομοσχέδιο-σκούπα, που έχει 82 άρθρα, από τα οποία μόνο τα 25 αναφέρονται δτην ενσωμάτωση της οδηγίας.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε από τους κυβερνητικούς βουλευτές ως σημαντικό εργαλείο στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ενώ από τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ παρουσιάστηκε σαν ένα παραπέρα βήμα –σε σχέση με την ισχύουσα ως τώρα Οδηγία– για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Οι ισχυρισμοί αυτοί των κυβερνητικών βουλευτών είναι ανυπόστατοι, γιατί το εύρος των φόρων για τους οποίους έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της Οδηγίας 16 είναι εξαιρετικά περιορισμένο (άρθρο 3 παρ. 1). Το ίδιοπεριορισμένες είναι οι πληροφορίες για φόρους που υποχρεώνονται να ανταλλάσσουν τα κράτη-μέλη άρθρο 9 παρ. 1), ενώ με διατάξεις της ίδιας οδηγίας δίνεται η δυνατότητα στα κράτη-μέλη να μη δίνουν καμία πληροφορία (άρθρο 17). Ετσι, πάλι το μάρμαρο θα συνεχίσουν να το πληρώνουν μόνο οι λαοί της ΕΕ, με την άμεση και έμμεση φορολογία.

Πολλοί αντιπολιτευόμενοι βουλευτές επισήμαναν το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν καταπολεμιέται η φοροδιαφυγή από τη στιγμή που η οδηγία αφορά περιορισμένο αριθμό φόρων, περιορισμό στις πληροφορίες και δυνατότητα των κρατών μελών να μη δίνουν καθόλου πληροφορίες. Οι κυβερνητικοί βουλευτές τους αντέκρουσαν λέγοντας ότι  υπάρχει και άλλη νομοθεσία στην ΕΕ, που καλύπτει άλλους φόρους. Δεν έκαναν τον κόπο να αναφέρουν τους Κανονισμούς ή τις Οδηγίες που υποτίθεται ότι καλύπτουν όλους τους άλλους φόρους.

Παραθέτουμε με την σειρά τις διατάξεις που αναφέραμε.

Για το εύρος των φόρων: «Με την επιφύλαξη της παρ. 1, τα άρθρα 1 έως 25 δεν εφαρμόζονται στο φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) και στους δασμούς, ούτε στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης που καλύπτονται από άλλη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης περί διοικητικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών μελών. Τα άρθρα 1 έως και 25 δεν εφαρμόζονται, επίσης, όσον αφορά στις υποχρεωτικές εισφορές κοινωνικής ασφάλισης πληρωτέες προς την Ελλάδα ή προς άλλο κράτος μέλος ή προς τα ιδρύματα κοινωνικών ασφαλίσεων δημοσίου δικαίου».

Περιορισμός στις πληροφορίες: «Η αρμόδια αρχή του Υπουργείου Οικονομικών… ανταλλάσει με τις αρμόδιες αρχές  των κρατών μελών… διαθέσιμες πληροφορίες που αφορούν φορολογικές περιόδους από την 1η Ιανουαρίου 2014… όσον αφορά τις ακόλουθες πληροφορίες εισοδήματος και κεφαλαίου…

α) εισόδημα από απασχόληση

β) αμοιβές διευθυντών

γ) προϊόντα ασφάλειας ζωής που δεν καλύπτονται από άλλες νομικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης…

δ) συντάξεις

ε) ακίνητη περιουσία και εισόδημα από ακίνητη περιουσία».

Και σε ευρωπαϊκό επίπεδο το κυνηγητό για το μάζεμα της φοροδιαφυγής περιορίζεται πάλι στην εργατική τάξη και στα μισθωτά και σκληρά εκμεταλλευόμενα μικροαστικά στρώματα. Οσον αφορά τη μεγάλη ακίνητη περιουσία και τα εισοδήματα απ’ αυτήν, εξακολουθούν να μένουν στο απυρόβλητο. Γιατί οι μεγαλοκαπιταλιστές ακινήτων έχουν φτιάξει τις off shore εταιρίες και θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν, μια και η Οδηγία δεν ακουμπά τις εταιρίες αυτές.

Δυνατότητα να μην δίνεται καμία πληροφορία. Παραθέτουμε μία από τις δυνατότητες αυτές, που δίνει η παρ. 4 του άρθρου 17: «Η άρνηση διαβίβασης πληροφοριών επιτρέπεται σε περίπτωση που θα οδηγούσε στην αποκάλυψη ενός εμπορικού, βιομηχανικού ή επαγγελματικού απορρήτου ή μιας εμπορικής μεθόδου ή μιας πληροφορίας της οποίας η αποκάλυψη θα ήταν αντίθετη προς τη δημόσια τάξη». Διευκρινίζουμε ότι και με τις άλλες διατάξεις δίνονται δυνατότητες στα κράτη μέλη να μην δίνουν καμία πληροφορία. Επιλέξαμε αυτή την παράγραφο, γιατί φαίνεται απροκάλυπτα ποιοι προστατεύονται και έτσι δεν χρειάζεται να προσθέσουμε εμείς τίποτα.

Οπως αναφέραμε εισαγωγικά, ότι το τμήμα του νομοσχεδίου που ενσωματώνει την Οδηγία 16 έχει μόνο 25 άρθρα, ενώ το πολυνομοσχέδιο-σκούπα έχει 82 άρθρα. Πολλά απ’ αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την Οδηγία 16. Ενσωματώθηκαν στο πολυνομοσχέδιο γιατί εξυπηρετούν άμεσες ανάγκες του τραπεζικού κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων.

Για παράδειγμα το άρθρο 80, που αρχικά είχε εισαχθεί ως υπουργική τροπολογία και είχε κατατεθεί μία ημέρα μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης και ψήφισης στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων και τέσσερις ημέρες πριν τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής. Με δύο Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που εκδόθηκαν  μέσα στο 2011 και κυρώθηκαν με το νόμο 4031 προβλεπόταν η έκδοση νέων εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου, ύψους 60 δισ. ευρώ, προς την Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου οι ελληνικές τράπεζες να δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Προβλεπόταν ακόμη ότι οι εγγυήσεις αυτές θα έληγαν στις 31 Δεκέμβρη του 2012. Με το άρθρο 80 του πολυνομοσχεδίου όχι μόνο παρατείνεται η λήξη των εγγυήσεων μέχρι τις 30 Ιούνη του 2014, αλλά και δίνεται η δυνατότητα για νέα παράταση της εγγύησης.

Υποτίθεται ότι το ελληνικό δημόσιο γι’ αυτή την εγγύηση προς το τραπεζικό κεφάλαιο έχει κάποια έσοδα. Ομως, σε περίπτωση που οι τράπεζες δεν πληρώσουν τα δάνεια καταπίπτουν οι εγγυήσεις και το ελληνικό δημόσιο θα επιβαρυνθεί με το  χρέος που αντιστοιχεί στο ύψος των εγγυήσεων. Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτές οι εγγυήσεις που έχει εκδώσει το ελληνικό δημόσιο την τριετία 2010, 2011, 2012 για το τραπεζικό κεφάλαιο. Συνολικά πρέπει να έχουν ξεπεράσει τα 200 δισ. ευρώ. Οπως αντιλαμβάνεστε το κόστος που θα κληθούμε να πληρώσουμε ως λαός κάποια στιγμή θα είναι πολύ μεγάλο.

Γι’ αυτές τις εγγυήσεις οι τροϊκανοί και οι πάτρονές τους, γερμανοί, γάλλοι και αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν προβάλουν την παραμικρή αντίρρηση. Αντίθετα, δεν επιτρέπουν την έκδοση εγγυητικών επιστολών από το ελληνικό δημόσιο για το δανεισμό ασφαλιστικών ταμείων και δημοσίων οργανισμών (εννοείται όσων απέμειναν), που προσφέρουν υπηρεσίες στο λαό. Επιβεβαιώνεται έτσι για μια ακόμη φορά ότι και η πολιτική του τοκογλυφικού δανεισμού είναι πέρα για πέρα ταξική.

Με το άρθρο 65 αλλάζουν προς το χειρότερο οι προϋποθέσεις για την καταβολή των πενιχρών πολυτεκνικών επιδομάτων, τα οποία ήδη είχαν συρρικνωθεί με τους νόμους 4093 και 4141. Μ’ αυτούς τους νόμους τα πλαφόν που έμπαιναν συγκρίνονταν με το φορολογητέο οικογενειακό εισόδημα. Με τη διάταξη που εισάγεται  τα πλαφόν θα συγκρίνονται με το συνολικό οικογενειακό εισόδημα, στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται τόσο αυτά τα επιδόματα όσο και όλα τα άλλα επιδόματα που δεν φορολογούνταν.

Κλείνουμε με το άρθρο 56 που αφορά τις ευθύνες των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, τα μέλη του ΝΣΚ δεν διώκονται για πράξεις ή για γνώμες που διατύπωσαν κατά την εκτέλεση των πάσης φύσεως καθηκόντων τους. Θα μπορούσαμε να γράψουμε ολόκληρο άρθρο γι’ αυτή την διάταξη, γιατί λύνει εντελώς τα χέρια των μελών του ΝΣΚ στη φιλοκυβερνητική τους δράση.

Το ΝΣΚ δρούσε σαν κυβερνητικό παραμάγαζο και έσπευδε να νομιμοποιήσει παράνομες αποφάσεις  των πολιτικών ηγεσιών των υπουργείων. Οταν για παράδειγμα μια πολιτική ηγεσία ήθελε να εκδώσει μια παράνομη απόφαση, έβαζε το ΝΣΚ και εξέδιδε μια καθ’ υπαγόρευση γνωμοδότηση, την οποία έκανε αποδεκτή η πολιτική ηγεσία, καθιστώντας έτσι υποχρεωτική την εφαρμογή της. Για να μην πάμε πολύ πίσω, στην υπόθεση των σκανδάλων του Βατοπεδίου και των Οικοπάρκων, ας σταθούμε στο σκάνδαλο του αποχαρακτηρισμού των 14,5 εκατ. στρεμμάτων χορτολιβαδικών εκτάσεων, που με την απόφαση 32/2013 του ΣτΕ είναι πια δάση και δασικές εκτάσεις. Γι’ αυτό το σκάνδαλο έχουμε ανοίξει ένα μέτωπο, από τον Μάρτη του 2013, ενάντια στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, γιατί έβαλε μπροστά το ΝΣΚ και εξέδωσε τη γνωμοδότηση 331/2011, με την οποία παραβιάζεται ο δασικός νόμος 998/1979 και ανοίγει ο δρόμος για τον αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων αυτών και την καταπάτησή τους από κατασκευαστές και ιδιοκτήτες βιλών και πετρελαϊκών εγκαταστάσεων.

Με τη διάταξη αυτή του άρθρου 56 ανάβει το πράσινο φως στα μέλη του ΝΣΚ να ξεσαλώσουν και με τις γνωμοδοτήσεις τους να νομιμοποιούν όλες τις παρανομίες των πολιτικών ηγεσιών των υπουργείων. Οι επιπτώσεις από τη δράση αυτή θα είναι τεράστιες.

Η κόλαση που σε περιμένει μετά τον Σεπτέμβριο. Η κατάρρευση Κίνας-ΗΠΑ!

Added by Freepen on 08/07/2013.

Saved under ΔΙΕΘΝΗ

Του Γιάννη Αγγέλη

Η απόφαση του κ. Draghi να δηλώσει ότι θα κρατήσει τα επιτόκια του ευρώ χαμηλά –και γιατί όχι να τα μειώσει ακόμα περισσότερο– δεν ξάφνιασε τους αναλυτές αλλά…

ανακούφισε όπως φάνηκε τις αγορές.

Γιατί; Γιατί έδειξε ότι η ΕΚΤ δεν… τρελάθηκε να ακολουθήσει την FED στην προετοιμασία απόσυρσης των έκτακτων μέτρων παροχής ρευστότητας.

Δεν είναι όμως το μήνυμα του κ. Draghi αυτό μόνο. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε για να εξηγήσει την απόφαση της ΕΚΤ συγκλίνουν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα, ότι η οικονομία στην Ευρωζώνη πέραν των όσων περί του αντιθέτου λέγονται και γράφονται βρίσκεται στην ίδια «δύσκολη» πορεία χωρίς καμία βελτίωση τον ορίζοντα.

Με άλλα λόγια η οικονομία της Ευρωζώνης συνεχίζει να έχει ανάγκη τα πολύ χαμηλά επιτόκια και ο ορατός ορίζοντας πιέζεται τόσο από την υπερχρέωση και την ύφεση που δεν θα επιτρέψει κανένα φως ανάκαμψης που να μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τον πληθωρισμό…

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Εκείνο το οποίο ο κ. Draghi δεν ανέφερε αλλά βρίσκεται πίσω από την τόσο επιφυλακτική στάση της ΕΚΤ είναι ο συνδυασμός των «νέων» από τις ΗΠΑ και την Κίνα, τους δύο βασικούς εμπορικούς εταίρους της Ευρωζώνης.

Οι ΗΠΑ έχουν δια στόματος Bernanke (photo) ανακοινώσει ότι η FED κάποια στιγμή θα κλείσει τις κάνουλες. Και όλοι –οι παλιοί τουλάχιστον– θυμούνται τι έγινε όταν η FED το 1981 ανέβασε απότομα τα επιτόκια…

Η Κίνα επιχειρεί μια χωρίς προηγούμενο ελεγχόμενη (;) επιβράδυνση της οικονομίας της με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες για την ίδια αλλά και τις διεθνείς αγορές.

Τα δύο αυτά γεγονότα απειλούν να κλείσουν τον κύκλο που άνοιξε το 2009 με την απόφαση του G-20 να «βρέξει» χρήμα στις τράπεζες προκειμένου να αποφύγει την διεθνή κατάρρευση μετά την Lehman Brothers.

Και να ανοίξουν ένα νέο για τον οποίο κανείς δεν γνωρίζει που μπορεί να οδηγήσει…

Τα όσα μεσολάβησαν, δηλαδή οι πολιτικές που εφάρμοσαν σε Ευρώπη και ΗΠΑ παρά την συμβολή της Κίνας δεν κατάφεραν να βγάλουν την διεθνή οικονομία από το πηγάδι του 2008.

Και τώρα ο καθένας πια αρχίζει να κοιτάζει τον εαυτό του. Η FED στην ουσία λέει ότι θα σταματήσει να χρηματοδοτεί την επιβίωση των ευρωπαϊκών τραπεζών και η Κίνα επιχειρεί να αποθερμάνει την οικονομία της και το τρομακτικό χρέος που έχει δημιουργηθεί από την εσωτερική χρηματοδότηση της ανάπτυξής της μετά το 2009 – 2010. Και η Ευρώπη ;

Η Ευρώπη έχει παγώσει και περιμένει τις γερμανικές εκλογές για να πάρει αποφάσεις. Γιατί ποιός λέει ότι μετά τον Σεπτέμβρη θα ξέρει τι να αποφασίσει;

capital.gr

Έρευνα: Το ημερολόγιο του χρέους από το 1975 έως και το 2009

Ἀναρτήθηκε στὸ 8 Ἰουλίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή την περίοδο 2004 έως το 2009 και το όργιο σπατάλης και προσλήψεων έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την χρεοκοπία της Ελληνικήςοικονομίας. Αυτό αναφέρει στο πρωτοσέλιδό της η εφημερίδα “Τα Νέα”, η οποία παρουσιάζει αναλυτικό πίνακα με το “ημερολόγιο του χρέους” από το 1975 έως και το 2009.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ από τις 7 Μαρτίου του 2004 έως και τις 30 Ιουνίου του 2009 πραγματοποιήθηκαν 865.132 γαλάζιες προσλήψεις με την υπογραφή του Προκόπη Παυλόπουλου. Πρόκειται για δημοσίευμα – απάντηση της εφημερίδας στη δήλωση Βορίδη για τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Αναλυτικά το ρεπορτάζ αναφέρει:

Η απαξιωτική αναφορά του Μάκη Βορίδη στο Συνέδριο της ΝΔ για τον Ανδρέα Παπανδρέου – “για την καταστροφή του τόπου ευθύνονται οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή” – έβαλε φωτιές στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.

Και έφερε ξανά στην επιφάνεια την αντιπαράθεση που ξεκίνησε μετά την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ σχετικά με το ποιος τελικά είναι ο κύριος υπεύθυνος για την άθλια οικονομική κατάσταση που έφερε την Ελλάδα τον Μάιο του 2010 στην αγκαλιά της τρόικας. Η συμμετοχή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην τρικομματική στην αρχή και στη δικομματική κυβέρνηση τώρα είχε οδηγήσει τόσο τη Συγγρού όσο και την Ιπποκράτους στο να κατεβάσουν τους τόνους και να αποφύγουν τις αλληλοκατηγορίες μπροστά στην εθνική προσπάθεια διάσωσης της χώρας.

Μάλιστα, το Μαξίμου αλλά και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος επενέβησαν πυροσβεστικά να σβήσουν τις φωτιές Βορίδη.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αλλά και στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά δήλωσαν πως υπάρχουν επιμέρους αντιθέσεις αλλά όλα αυτά έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στον εθνικό αγώνα.

Ο κ. Βενιζέλος απάντησε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται πιστοποιητικό ιστορικών φρονημάτων ή δημοκρατικής ή κοινωνικής επιτυχίας από κανέναν, έσπευσε όμως να πλέξει το εγκώμιο τόσο του Ανδρέα Παπανδρέου όσο και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, σημειώνοντας ότι είναι “θεμελιωτές αλληλοσυμπληρούμενοι της εθνικής στρατηγικής”.

Την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου υπερασπίστηκε μάλιστα και ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρώντας να τον ταυτίσει με την Αριστερά. Στελέχη της ΝΔ, από την άλλη, προσπάθησαν να εξωραΐσουν το έργο των κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή υποστηρίζοντας ότι τα τεράστια ελλείμματα που άφησαν πίσω τους οφείλονται σε αποπληρωμές δανείων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ότι η χώρα έφτασε στη χρεοκοπία λόγω των κακών χειρισμών του Γ. Παπανδρέου.

Ωστόσο, το ρεπορτάζ των “ΝΕΩΝ” δείχνει ανάγλυφα ότι για τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο το όργιο της σπατάλης την περίοδο 2004-2009 το οποίο εκθέτει πολιτικά τόσο τον Κ. Καραμανλή όσο και τους υπουργούς Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη και Ι. Παπαθανασίου, αλλά και τον υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο, υπεύθυνο για τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης.

Kι όμως, δεν φταίει μόνο – ούτε κυρίως – ο Ανδρέας Παπανδρέου για την έκρηξη του χρέους και την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Το ΠΑΣΟΚ της πρώτης περιόδου, της “Αλλαγής”, έχει μεν το δικό του μερίδιο ευθύνης στη συσσώρευση – σταδιακά, στην περίοδο της Μεταπολίτευσης – όλο και μεγαλύτερων ελλειμμάτων και χρέους, αλλά από τα στοιχεία προκύπτει ότι η πολιτική που κυριολεκτικά έριξε τη χώρα στα βράχια έχει χρώμα νεοδημοκρατικό, με τη μαύρη διετία 2007-09 να πρωταγωνιστεί.

Αρκεί να αναφέρει κανείς δυο – τρία χαρακτηριστικά στοιχεία: στην περίοδο 2006-09 οι δαπάνες του προϋπολογισμού αυξήθηκαν κατά σχεδόν 9% του ΑΕΠ, την ίδια ώρα που τα έσοδα μειώνονταν κατά 1% του ΑΕΠ. Πού πήγαν τα σχεδόν 30 δισ. ευρώ των αυξημένων δαπανών; Σε μεγάλο βαθμό, σε προσλήψεις και αυξήσεις μισθών. Οι υπηρετούντες στο Δημόσιο έφτασαν τους 511.913 το 2009 από 447.520 το 2004. Αποτέλεσμα: το έλλειμμα εκτινάχτηκε στο 15,6% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος στο 127,9% του ΑΕΠ, στρώνοντας το χαλί στο Μνημόνιο και στην τρόικα.

Τα συμπεράσματα από την εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών στα περίπου 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης είναι σε κάθε περίπτωση μελαγχολικά. Το δημόσιο χρέος, μετά την πρώτη μεταπολιτευτική πενταετία κατά την οποία είχε διατηρηθεί στο πρωτοφανές για τα σημερινά δεδομένα επίπεδο του περίπου 22% του ΑΕΠ, πήρε την ανιούσα επί ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα Παπανδρέου, φτάνοντας στο σχεδόν τριπλάσιο αλλά πάντα ανεκτό (ακόμη και με κριτήρια Μάαστριχτ) επίπεδο του 65% του ΑΕΠ το 1989.

Το επόμενο άλμα του το έκανε επί νεοδημοκρατικής κυβέρνησης, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν το 1993 άγγιξε το 100% του ΑΕΠ – αν και, για να είμαστε δίκαιοι, αυτό οφείλεται εν μέρει στην εφαρμογή ευρωπαϊκών κανόνων που υποχρέωσαν την εμφάνιση “κρυφού” ώς τότε χρέους.

Η καταστροφή. Ακολουθεί μία δεκαετία σταθερότητας στο επίπεδο του περίπου 100% του ΑΕΠ με τη σφραγίδα Σημίτη. Επειτα, ήρθε η καταστροφή. Από το 99,8% του ΑΕΠ το 2004, όταν αναλαμβάνει η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή σκαρφαλώνει στο 107,5% του ΑΕΠ το 2006, στο 112,9% του ΑΕΠ το 2008 και στο 127,9% το 2009. Η χώρα μπαίνει στον αστερισμό της χρεοκοπίας.

Ανάλογη διαδρομή τρελού φορτηγού ακολουθούσε φυσικά και ο προϋπολογισμός. Από το εντελώς μααστριχτικό 2,4% του ΑΕΠ το 1980, το έλλειμμα άρχισε να σκαρφαλώνει, φθάνοντας στο 14,2% του ΑΕΠ το 1990, για να τεθεί ξανά υπό έλεγχο ενόψει ένταξης στην ΟΝΕ το 1999.

Τα σημερινά στοιχεία της Εurostat, μετά τις πολλές αναθεωρήσεις τους, δεν θα μας έβαζαν στην ΟΝΕ, αφού το έλλειμμα το 1999 ήταν 3,1% του ΑΕΠ, 0,1% πάνω από το όριο του Μάαστριχτ. Ούτε όμως θα μας έβγαζαν από την επιτήρηση το 2007, όπως θριαμβολογούσε τότε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ισχυριζόμενη ότι εξυγίανε τα δημόσια οικονομικά, αφού το έλλειμμα το 2006 ήταν 5,7%. Η συνέχεια αποδείχθηκε ακόμη δραματικότερη, με τον έλεγχο να χάνεται και το έλλειμμα να σκαρφαλώνει στο 15,6% το 2009. Ήταν τότε που ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ αναφώνησε το περίφημο: “Το παιχνίδι τελείωσε”.

Στην πραγματικότητα είχε τελειώσει το παιχνίδι μιας ολόκληρης 40ετίας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί πράγματι να κατηγορηθεί ότι άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, ακολουθώντας μια πολιτική παροχών που ξεπερνούσαν τις δυνατότητες της χώρας. Όμως έχει το ελαφρυντικό ότι οι περιστάσεις περίπου του το επέβαλαν, καθώς η χώρα είχε πρόσφατα βγει από τη χούντα και η πίεση ήταν μεγάλη για να αποκατασταθούν οι αδικίες εις βάρος των φτωχότερων και των πολιτικά περιθωριοποιημένων ώς τότε Ελλήνων.

Επιπλέον, είχε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πετρελαϊκών κρίσεων της δεκαετίας του 1970 και τη στασιμότητα της οικονομίας. Επέλεξε να το κάνει ακολουθώντας πολιτική τόνωσης της ζήτησης, την ώρα που ο γερασμένος παραγωγικός ιστός της χώρας αργοπέθαινε.

Ο Κώστας Καραμανλής, από την άλλη πλευρά, εμφανίσθηκε ως δύναμη κάθαρσης θέτοντας ως πρώτο στόχο της διακυβέρνησής του την “απογραφή” που διέσυρε τη χώρα. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι οι στόχοι της «απογραφής» ήταν μάλλον πολιτικοί, αφού επί διακυβέρνησής του το έλλειμμα ουδέποτε έπεσε κάτω από 5,5% του ΑΕΠ.

Αυτό βεβαίως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, γιατί τότε κρυβόταν κάτω από το χαλί και η χώρα «γιόρταζε» την έξοδό της από την επιτήρηση το 2007. Και το χειρότερο, ενώ η παγκόσμια οικονομία βυθιζόταν στην κρίση, η Ελλάδα παρίστανε τη «θωρακισμένη» οικονομία και διεύρυνε τα ελλείμματά της. Έτσι, αντί της εξυγίανσης που είχε υποσχεθεί ο Καραμανλής, η χώρα οδηγήθηκε στον γκρεμό.

Πηγή: “Τα Νέα”

papaioannou-giannis.ne

ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ

Κυριακή, 7 Ιουλίου 2013στις6:30 μ.μ.

Γραμματοσειρά:

Ουσιαστικά υπάρχουν δύο δυνατότητες καταπολέμησης μίας σοβαρής κρίσης υπερχρέωσης, όπως η σημερινή παγκοσμίως: αφενός μεν ο πληθωρισμός, αφετέρου η διαγραφή (εναλλακτικά το μακροχρόνιο πάγωμα) μέρους των χρεών - τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα. Παρά το 

ότι δε η κατάσταση των τραπεζώνΦ σήμερα θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη, ακόμη πιο απειλητική για μία οικονομία είναι η υπερχρέωση των επιχειρήσεων.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται σήμερα στην Κίνα - στην οποία, παρά το ότι το δημόσιο έχει σχετικά μικρά χρέη, οι επιχειρήσεις το 2012 (σύμφωνα με μελέτη της Citigroup), οφείλουν ποσά που υπερβαίνουν το 150% του ΑΕΠ της χώρας τους. Η γενναιόδωρη δανειοδότηση τους από το κράτος, με στόχο την αύξηση των εξαγωγών, κυρίως για την καταπολέμηση της ανεργίας, έχει προκαλέσει μία φούσκα, η οποία απειλεί να εκραγεί - παρασέρνοντας στην καταστροφή τις τράπεζες και, κατ' επέκταση, ολόκληρη την Κίνα, εάν όχι το σύνολο των χωρών του πλανήτη.

Αναζητώντας λοιπόν απεγνωσμένα λύσεις, όσον αφορά τη «δαμόκλειο βόμβα» των χρεών, η οποία κρέμεται απειλητικά επάνω από τον πλανήτη, οι περισσότεροι τάσσονται υπέρ της διαγραφής χρεών - επειδή θεωρείται πιο δίκαια, σχετικά με τον πληθωρισμό. Φυσικά οι επιβαρύνσεις θα έπρεπε να μοιρασθούν σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (ή να διαχειρισθούν όπως στηνανάλυση μας), έτσι ώστε να μην καταρρεύσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα - ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, απέναντι σε κάθε οφειλέτη, ευρίσκεται πάντοτε ένας πιστωτής ο οποίος, σε περίπτωση διαγραφής, θα έχανε τα χρήματα του.

Ο πιστωτής δε αυτός δεν είναι μόνο κάποιος γνωστός ή άγνωστος πολυεκατομμυριούχος «κεφαλαιοκράτης» ή ένα πάμπλουτο κράτος, όπως νομίζουν οι περισσότεροι - κατηγορώντας μας για υπερβολική «ηθική χρέους». Πολύ συχνά είναι οι τράπεζες, στις οποίες υπάρχουν καταθέσεις ανθρώπων που δύσκολα μπορούν να χαρακτηρισθούν ως πλούσιοι, καθώς επίσης οι ίδιοι οι εργαζόμενοι - οι οποίοι με τις συντάξεις τους, με τις ασφάλειες ζωής τους, με τις αποταμιεύσεις τους κλπ. ανήκουν στην πλευρά των δανειστών, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν.

Το γεγονός αυτό φάνηκε στην Ελλάδα, μετά την εγκληματική διαγραφή χρέους (PSI) - όπου έχασαν τεράστια ποσά οι Έλληνες ομολογιούχοι, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι οργανισμοί του δημοσίου, καθώς επίσης οι ελληνικές τράπεζες - την ανακεφαλαιοποίηση των οποίων θα αναλάβουν τελικά οι πολίτες, μεταξύ άλλων μέσω της επιβάρυνσης του δημοσίου χρέους, ενδεχομένως δε με τη «φορολόγηση» των καταθέσεων (δήμευση).

Επομένως, δεν είναι καθόλου εύκολη μία απόφαση διαγραφής, ενώ είναι πολύ δύσκολη στην εφαρμογή της - παρά το ότι υπάρχουν αρκετά ιστορικά προηγούμενα, με κορυφαίο ίσως αυτό της Μεσοποταμίας (όπου οι οφειλές αναγράφονταν σε πήλινους πίνακες, οι οποίοι καταστρέφονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, με την οικονομία να ξεκινάει από την αρχή). Ενδεχομένως δε μία απλούστερη μέθοδος, ειδικά όσον αφορά την Ευρώπη, θα ήταν αυτή που περιγράψαμε στην ανάλυση μας «ΕΚΤ, η λύση των λύσεων» - το πάγωμα μέρους των χρεών δηλαδή, σε συνδυασμό με άλλες ενέργειες (ευρωομόλογα κλπ.). 

Για τους περισσότερους βέβαια, ειδικά όσον αφορά τα δημόσια χρέη, τα οποία επιβαρύνουν νομοτελειακά τους πολίτες (μέσω φόρων, «χαρατσιών» κλπ.), όσο γρηγορότερα αποφασισθεί μία μέθοδος ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος, τόσο πιο φθηνά θα κοστίσει στους φορολογουμένους - αφού η κατάσταση επιδεινώνεται καθημερινά, στις περισσότερες χώρες του πλανήτη (Πίνακας Ι):

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικά χρέη 2011, δημόσια και ιδιωτικά, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ

Πηγή:MM (IMF)

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Σημείωση: Ο παραπάνω πίνακας, χωρίς τα χρέη των τραπεζών, επιβεβαιώθηκε στις 03.07.13 και από το Spiegel.

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, η Ελλάδα είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, αφού ακολουθεί τη Γερμανία - ενώ, όσον αφορά τα χρέη των επιχειρήσεων της, ευρίσκεται στην καλύτερη θέση μεταξύ όλων των παραπάνω χωρών (ήταν το 2011, πριν από την εγκληματική διαχείριση της κρίσης, στην οποία μας οδήγησε σκόπιμα το ΔΝΤ). Αντίθετα, μία από τις χειρότερες θέσεις έχει η Ιρλανδία (245%), ακολουθούμενη από την Ισπανία (192%) και το Βέλγιο (175%). 

Όλα όσα λέγονται λοιπόν για την πατρίδα μας είναι εντελώς ανυπόστατα, ενώ έχουν έναν και μόνο σκοπό: να διευκολύνουν τη λεηλασία της από τους εισβολείς, με τη συνεργασία ενδοτικών επιχειρηματιών και διεφθαρμένων πολιτικών κομμάτων - συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευομένων.

Ας ελπίσουμε ότι, το γεγονός αυτό θα γίνει έγκαιρα κατανοητό από τους Πολίτες - οι οποίοι είναι συνταγματικά και ηθικά υποχρεωμένοι να προστατεύσουν τη χώρα τους, όπως όλοι οι πρόγονοί τους μέχρι σήμερα.

Κατανοητό οφείλει να γίνει επίσης το ότι, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να συντάσσει ισολογισμό του κράτους (ανάλυση μας), στον οποίο να φαίνονται όχι μόνο αυτά που χρωστάει η Ελλάδα, αλλά και τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου - όπως ακριβώς απαιτείται από όλες τις επιχειρήσεις. Παράλληλα φυσικά να καθιερώσει το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, έτσι ώστε να μην θεωρούνται ανόητα οι απλήρωτες υποχρεώσεις ανύπαρκτες - πλεονάσματα δηλαδή, έως ότου πληρωθούν.

Ολόκληρη η ανάλυση στο:

http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2926.aspx

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 07. Ιουλίου 2013

viliardos@kbanalysis.com