Βασίλης Βιλιάρδος
Φαίνεται πως η Δύση αποφάσισε τελικά να χρηματοδοτήσει την εξυγίανση της κυρίως από τους αποταμιευτές και καταθέτες - αφενός μεν, με τη βοήθεια των μηδενικών βασικών επιτοκίων, αφετέρου με την αύξηση της ποσότητας χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες
Σύμφωνα με όλες τις σημερινές ενδείξεις, ψευδαισθησιακές ή μη, η κρίση χρέους τελείωσε -αφού οι αγορές ομολόγων των υπερχρεωμένων χωρών «αναζωπυρώθηκαν», τα spreads μειώνονται, οι δείκτες των διεθνών χρηματιστηρίων «γράφουν» συνεχώς νέα υψηλά, οι τιμές των εμπορευμάτων δεν έχουν σταματήσει την ανοδική τους πορεία, παρά το ότι έχει ολοκληρωθεί ο μεγάλος κύκλος των αυξήσεων τους κοκ.
Βέβαια, έχουν προκύψει ορισμένα «δεδικασμένα» - με βάση τα οποία επενδύουν πλέον οι αγορές τα πλεονάζοντα χρήματα, με τα οποία έχουν πλημμυρίσει οι κεντρικές τράπεζες το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τα δεδικασμένα αυτά είναι τα εξής:
(α) Όταν το δημόσιο είναι υπερχρεωμένο και αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, τότε καλούνται να «εγγράψουν ζημίες» από τα ομόλογα του οι επενδυτές, οι οποίοι τα έχουν αγοράσει, «κουρεύοντας» τις απαιτήσεις τους.
Στη συνέχεια, ο λογαριασμός πληρώνεται από τους Πολίτες, οι οποίοι εξαναγκάζονται σε μειώσεις μισθών, σε υπερβολική φορολόγηση και σε χαράτσια κάθε είδους - σε ευρύτερες πολιτικές λιτότητας γενικότερα, έτσι ώστε να μηδενίσουν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και να δημιουργήσουν πλεονάσματα, με τα οποία θα συνεχίσουν να εξυπηρετούνται τα χρέη του κράτους τους.
Προφανώς, η Ελλάδα αποτέλεσε το πειραματόζωο της συγκεκριμένης διαδικασίας, αφού τοποθετήθηκε σκόπιμα στο μάτι του κυκλώνα - χρησιμοποιούμενη εν πρώτοις ως Δούρειος Ίππος, με στόχο την εισβολή των Η.Π.Α. στην Ευρωζώνη.
(β) Όταν οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες, τότε «εξυγιαίνονται» με τη βοήθεια των ομολογιούχων, των μετόχων και των καταθετών τους - οι οποίοι εγγράφουν ζημίες στα περιουσιακά τους στοιχεία, έτσι ώστε να περιοριστούν τα βάρη των τραπεζών.
Η Κύπρος λειτούργησε εδώ ως πειραματόζωο - ενώ πιθανότατα θα ακολουθήσουν όλες εκείνες οι χώρες, οι οποίες έχουν αντίστοιχα υπερδιογκωμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Παράλληλα βέβαιαχρησιμοποιήθηκε στην κήρυξη του πολέμου εναντίον των φορολογικών παραδείσων - γεγονός που θα επιβαρύνει σε τεράστιο βαθμό την οικονομία της, η οποία αμφιβάλουμε εάν θα μπορέσει ποτέ να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τώρα φαίνεται πως η Δύση, ερήμην της Γερμανίας, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την εξυγίανση της κυρίως από τους αποταμιευτές και καταθέτες - αφενός μεν με τη βοήθεια των μηδενικών βασικών επιτοκίων, αφετέρου με την αύξηση της ποσότητας χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες.
Ουσιαστικά πρόκειται για αρνητικά επιτόκια, αφού δεν καλύπτουν τον πληθωρισμό - πόσο μάλλον όταν κλιμακωθεί μετά από 1-2 έτη, αφού φτάσουν στην πραγματική οικονομία τα νέα χρήματα.
Περαιτέρω, τα αρνητικά επιτόκια αναγκάζουν προφανώς τους αποταμιευτές να αναζητήσουν καλύτερη «προστασία» των χρημάτων τους - η αγοραστική αξία των οποίων περιορίζεται συνεχώς.
Υποχρεώνονται λοιπόν να αναλάβουν μεγαλύτερα ρίσκα, είτε αγοράζοντας ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών, τα οποία προσφέρουν μεγαλύτερες αποδόσεις (πρόσφατα η Πορτογαλία πούλησε ομόλογα με επιτόκιο 5,5%), είτε μετοχές, είτε ακίνητα (οι Γερμανοί αγοράζουν σπίτια στην Ιταλία κλπ.), είτε οτιδήποτε άλλο (ενώ η διέξοδος του χρυσού αποκλείσθηκε, με τη χειραγώγηση της τιμής του).
Ουσιαστικά λοιπόν έχει επιλεχθεί η λύση του πληθωρισμού για την καταπολέμηση της κρίσης χρέους - όπου καλούνται να συμβάλλουν κυρίως αφενός μεν οι πλεονασματικές οικονομίες, αφετέρου οι αποταμιευτές, αφού διαφορετικά θα χάσουν τις απαιτήσεις/καταθέσεις τους
Ολοκληρώνοντας, με κριτήριο τα δεδικασμένα της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς επίσης την πολιτική των κεντρικών τραπεζών, η οποία επιλέχθηκε για την καταπολέμηση της κρίσης χρέους, η άνοδος των χρηματιστηριακών δεικτών (ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι μετοχές είναι εξαιρετικά υποτιμημένες),καθώς επίσης των τιμών των ακινήτων μεσοπρόθεσμα, θεωρείται δεδομένη - αν και πρόκειται για μία απίστευτη διαστρέβλωση της ελεύθερης αγοράς, η οποία ενδεχομένως θα πυροδοτήσει, κάποια στιγμή στο μέλλον, μία πυρηνική οικονομική βόμβα (υπερπληθωρισμός) άνευ προηγουμένου.
Στους φόβους αυτούς συνηγορεί η κλιμάκωση του νομισματικού πολέμου - ενώ εκείνες οι χώρες, οι οποίες κινδυνεύουν να καταρρεύσουν οι εξαγωγές τους λόγω της ανόδου της ισοτιμίας των νομισμάτων τους (αφενός μεν επειδή οι κεντρικές τράπεζες τους δεν αυξάνουν την ποσότητα χρήματος, αφετέρου λόγω του ότι τα υψηλότερα επιτόκια τους προσελκύουν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, τα οποία δανείζονται για παράδειγμα από τις Η.Π.Α. με μηδενικό επιτόκιο και τοποθετούνται στην Αυστραλία με 2,75%), εξαναγκάζονται τελικά να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική, παρά τις λογικές αντιρρήσεις τους.
Τετάρτη, 8 Μαΐου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου