Πόσα χρόνια συζητάμε για ανάπτυξη; Πόσα χρόνια για επενδύσεις; Πόσα για τα κοινοτικά κονδύλια; Επιτέλους, οι πολιτικοί δεν βαρέθηκαν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια; Και καλά τις εποχές (στην ουσία δεν ήταν καθόλου καλά αφού τότε έπρεπε να γίνουν οι μεγάλες αλλαγές) που οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν 4 και 5%.
Αλλά και σήμερα είναι δυνατόν να ξανακάνουμε την ίδια συζήτηση; Είναι δυνατόν η χώρα να κινδυνεύει και οι υπουργοί, η κυβέρνηση (τωρινή και προηγούμενη) να μην παίρνουν έκτακτα μέτρα για την ανάπτυξη; Είναι δυνατόν να ανέχονται τη γραφειοκρατία που διώχνει τους επενδυτές και στέλνει τους Ελληνες στην ανεργία;
Αν πάρουμε μια ανάσα και σκεφτούμε ψύχραιμα, θα διαπιστώσουμε πόσο τρελά και παλαβά είναι τα προαναφερθέντα ερωτήματα, αν τα εξετάσουμε σε συνάρτηση με τη θανάσιμα επικίνδυνη κατάσταση της χώρας.
Για σκεφτείτε λίγο πόσο σουρεαλιστικό είναι το τοπίο όταν την ώρα που η χώρα βυθίζεται στην ύφεση, κόβονται μισθοί, συντάξεις, ακρωτηριάζεται το κοινωνικό κράτος, απολύονται εργαζόμενοι, υπάρχουν 13 ζεστά δισεκατομμύρια ευρώ του ΕΣΠΑ στη γωνία και περιμένουν να αναζωογονήσουν την οικονομία.
Αλήθεια κανένας, μα κανένας, δεν έχει το θάρρος να κόψει με ένα σπαθί τον γόρδιο δεσμό, να βάλει τέλος στη σχιζοειδή κατάσταση και να τα ρίξει στην πραγματική οικονομία; Καλά, κύριε Χρυσοχοΐδη, μη διαμαρτύρεστε. Είναι γεγονός ότι κάνατε κάποιες κινήσεις, αλλά δεν κάνατε αυτό που έχει ανάγκη η χώρα. Κι αυτό ισχύει για όλους τους συναδέλφους σας εντός και εκτός κυβέρνησης. Τα υπόλοιπα είναι λόγια τα οποία δεν τα ακούει πια ο λαός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου