Η “διεθνής του χρήματος” οργανώνει έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ
Τι συζήτησαν στη Χάγη οι 12 ισχυρότεροι τραπεζίτες της Ευρώπης
Πριν μερικές μέρες πραγματοποιήθηκε στη Χάγη μυστική σύσκεψη των εκπροσώπων δώδεκα από τα μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα της Ευρώπης, περιλαμβανομένης της Βρετανίας, με αντικείμενο την ελληνική κρίση και τις προοπτικές του ευρώ. Η σύσκεψη έγινε σε επίπεδο βασικών οικονομικών συμβούλων (των «Νο 2») των τραπεζών. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένους οικονομικούς κύκλους, την εισήγηση στη σύσκεψη έκανε ο κύριος οικονομικός σύμβουλος της Deutsche Bank. (Το κατά πόσον αυτή η τράπεζα είναι όντως αυτό που δηλώνει ο τίτλος της είναι άλλη ιστορία, που εκφεύγει αυτού του άρθρου).
Οι «πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα δεν έλυσαν τίποτα», ήταν η εκτίμηση των τραπεζιτών, που αναμένουν σύντομα νέα κρίση στη χώρα μας. Το μέλλον του ευρώ θα κριθεί σε έξη έως επτά μήνες, με την Ελλάδα να πηγαίνει εκτός ευρώ, ντε γιούρε ή ντε φάκτο, τόνισε στην εισήγησή του ο εκπρόσωπος της Ντώυτσε Μπανκ. Πέραν της «μη συμμόρφωσης» προς τους όρους του Μνημονίου, είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης απαιτεί νέο κούρεμα των κρατικών τώρα χρεών και νέους χρηματοδοτικούς πόρους. Και τα δύο είναι «ανέφικτα», άρα δεν απομένει παρά η «προσωρινή» έξοδος της Ελλάδας είτε πλήρως, είτε μερικά από το ευρώ, με την εισαγωγή ενδεχομένως παράλληλου εσωτερικού μέσου πληρωμής.
Κατά τη Ντώυτσε Μπανκ «η ελληνική οικονομία δεν μπορεί από μόνη της να καταστρέψει το ευρώ». Η βασική απειλή δεν προέρχεται ούτε καν από την ισπανική κρίση, που περιορίζεται στον χρηματοπιστωτικό τομέα, αλλά από την Ιταλία, που αντιμετωπίζει μια τεράστια κρίση ελλειμμάτων σε όλους τους τομείς.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, η Γερμανίδα Καγκελλάριος έχει ενημερώσει διεθνείς συνομιλητές της, προ των εκλογών, για την ενδεχόμενη πρόθεσή της να «οργανώσει» την «αποχώρηση», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, της Ελλάδας από την ευρωζώνη. ‘Άλλες, μη επιβεβαιωμένες πάντως πληροφορίες, φέρουν την ΕΚΤ να ετοιμάζει την τεχνική υποστήριξη για εκτύπωση νομίσματος στην Ελλάδα.
Πέντε συμπεράσματα
Τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλει κανείς από αυτές τις πληροφορίες;
1. ‘Ότι όλο και ισχυρότεροι κύκλοι της Γερμανίας και των τραπεζών οδηγούνται στη «λύση» της εξόδου της Ελλάδας, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμοι. Άρα πρέπει τώρα να ζητηθεί κανονική λύση του ελληνικού, και όχι εξωραϊσμός, γιατί είναι δυσκολότερο στο Βερολίνο να κάνει τη ρήξη τώρα, γιατί η κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώνεται διαρκώς, γιατί είναι το ίδιο το Μνημόνιο και η μη υπεράσπιση της χώρας από την ελίτ που αυξάνει την πίεση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ
2. Μετά από μία διετία ανείπωτων καταστροφών δια του Μνημονίου, η Ελλάδα όχι μόνο δεν «σώθηκε», αλλά κατέστη ρεαλιστικό ενδεχόμενο το, αδιανόητο μέχρι τότε, εκδίωξης μιας χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό κατάφεραν η πολιτική τάξη της χώρας με τα συνεχή ναι. Είναι θέμα λίγου χρόνου πλέον να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις τελικής εκδίωξης της Ελλάδας, υπό τους χειρότερους δυνατούς όρους. Αν οι ελληνικές ελίτ συνεχίσουν αυτά που έπρατταν την τελευταία διετία, θα υπονομεύσουν πλήρως και τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά και τους λόγους για τους οποίους έχει νόημα να παραμείνει.
3. Η «Διεθνής του Χρήματος» ετοιμάζει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αν όχι μεσοπρόθεσμα τη διάλυσή του, τουλάχιστον αν η Ευρωπαϊκή δεν δεχθεί να μετατραπεί τάχιστα σε Τραπεζική Ένωση, μια ολιγαρχική δομή «Βασιλείας του Χρήματος», προορισμένης να κατεδαφίσει το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος και την εναπομένουσα δημοκρατία στην ήπειρο, για να εγγυηθεί την αξία και απόδοση του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Είναι εγκληματική πράξη η συνέχιση της συζήτησης για παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ. Αν οι ελληνικές ελίτ θέλουν την παραμονή στο ευρώ πρέπει να σταματήσουν να συζητάνε οι ίδιες (για εσωτερικούς ιδιοτελείς σκοπούς) και να επιτρέπουν τη διεθνή συζήτηση για αυτό το ενδεχόμενο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι Γερμανική, Πορτογαλλική ή Τραπεζική, κι αν δεν βρεθεί κάποιος Έλληνας να το πει αυτό, θα μας πετάξουν έξω.
Η ίδια η συζήτηση από κρατικούς αξιωματούχους, ή η μη αποδοκιμασία της συζήτησης από άλλους σημαίνοντες παράγοντες του ενδεχομένου αποβολής, το καθιστά πολιτικά αποδεκτό ως μία από τις «λύσεις» του ελληνικού και υπονομεύει τη διεθνή οικονομικο-πολιτική θέση της χώρας. ‘Όχι επενδυτές δεν έρχονται στη χώρα, αλλά και όποιος Έλληνας μπορεί βγάζει τα λεφτά του έξω ή τα παίρνει από τις τράπεζες. Πρέπει να αντιμετωπισθεί ως ανθελληνική-αντιευρωπαϊκή πολιτική πράξη
4. Υπάρχει λύση στο ελληνικό και την περιγράφει η ίδια η Ντώυτσε Μπανκ, άθελά της και για να την απορρίψει. Είναι η ίδια λύση που υπήρχε ευθύς εξ αρχής, η σοβαρή αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο και ένα σχέδιο Μάρσαλ. Υπάρχουν πάμπολλα επιχειρήματα με τα οποία μπορεί να υποστηριχθεί μια τέτοια πρόταση, αν ήθελαν να το πράξουν οι ελληνικές ελίτ, αν κάποιο θαύμα τις μεταμόρφωνε σε εκφραστή του έθνους τους και, γιατί όχι, των καλώς νοουμένων συμφερόντων όλης της Ευρώπης. Η πρόταση πρέπει όμως να υποστηριχθεί ανεξαρτήτως του αν θα τη δεχθούν ή όχι, για να καταγράφεται ως υπαρκτή εναλλακτική και να σταματήσει να αποδίδεται στην Ελλάδα η ευθύνη της μνημονιακής καταστροφής. Μόνο στην Ελλάδα έχει αναχθεί σε ύψιστη διπλωματική τέχνη η προσπάθεια να λέμε πράγματα μόνο όταν φανταζόμαστε ότι θα γίνουν αποδεκτά από την άλλη πλευρά. Αν πάτε να διαπραγματευτείτε το σπίτι σας με αυτή τη νοοτροπία θα το «σκοτώσετε»
Η Ελλάδα οφείλει να καταγγείλει σαφώς το Μνημόνιο, αντί να λέει ότι συμφωνεί με τις επιδιώξεις του αλλά θα ήθελε μια αλλαγή του «μείγματος». Το Μνημόνιο είναι μηχάνημα καταστροφής εξαιτίας των δημοσιονομικών στόχων του, όχι εξαιτίας των μεθόδων που επιδιώκονται. Δεν αναγνωρίζει το βασικό γεγονός ότι το συσσωρευθέν χρέος είναι απολύτως μη βιώσιμο, αυξάνει το χρέος και οδηγεί σε κατάρρευση τη χώρα. Ακόμα κι αν φτάσει ησύχως στο επίπεδο Βουλγαρίας, Ρουμανίας ή … Νίγηρα, δεν θα αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητά της και θα γίνει μια Βουλγαρία, Ρουμανία ή Νίγηρας, από τον οποίο θα έχουν αρπάξει όλη την περιουσία και ο οποίος θα έχει πάλι ένα κολοσσιαίο χρέος. Οι τεκμηριωμένες σχετικές γνώμες των γνωστότερων διεθνώς και Γερμανών οικονομολόγων θα μπορούσαν να αποτελέσουν, αν κάποιος τις συγκεντρώσει, ένα βιβλίο τόσο μεγάλο όσο και η Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη
Ανεξαρτήτως βέβαια του τι μπορεί ή θέλει να δεχθεί η Γερμανία και οι υπόλοιποι, η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει σε αυτό τον δρόμο. Η Γερμανία έχει τις απόψεις της, η Ελλάδα δεν μπορεί όμως να αποδεχθεί την καταστροφή της, ότι και αν συνεπάγεται η μη αποδοχή. Πρέπει να σταματήσει με κάθε μέσο μια πορεία αυτοκαταστροφής, κάθε περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ, των αμοιβών εργασίας και των ζωτικότερων κοινωνικών παροχών και αύξησης της ανεργίας, χρησιμοποιώντας το σύνολο των μέσων που διαθέτει. Ακόμα κι αν διαφωνήσουμε ως προς την επιβαλλόμενη λύση, η Ελλάδα οφείλει να ζητήσει τουλάχιστο άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση μείζονος ανθρωπιστικής καταστροφής, την οποία έχει προκαλέσει το επιβληθέν Μνημόνιο.
5. Η οικονομική ζημιά που θα προκαλέσει ελληνική αποχώρηση είναι τεράστια, γιατί τι άλλο σημαίνει η έκφραση «δεν μπορεί να καταστρέψει από μόνη της την ευρωπαϊκή οικονομία». Επιπλέον κανείς δεν μιλάει για τις πολιτικές συνέπειες και η Αθήνα οφείλει να το κάνει. Τι ακριβώς σημαίνει για το ευρωπαϊκό μεταπολεμικό σχέδιο, για την ευημερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη, τον διεθνή ρόλο της Ευρώπης, αν επιτραπεί στις αγορές να αποφασίσουν για τη σύνθεση και τον χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όσοι συζητάνε για αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, οργανώνουν και προετοιμάζουν τον θάνατο της Ευρώπης, και πρέπει να βρει το θάρρος να το πει αυτό ο κ. Σαμαράς. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε να δεχόμαστε το γελοίο επιχείρημα ότι η Ελλάδα φταίει για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση, ή να κατηγορούμε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι υπεύθυνοι του κινδύνου αποβολής της Ελλάδας από την Ευρώπη ή διάλυσής της! Ούτε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας ως μέλη περιορισμένων δικαιωμάτων.
Η παρελθούσα διετία αποδεικνύει πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ήταν το «ναι σε όλα» που μας κατέστρεψε και όχι το όχι που δεν είπαμε ποτέ και θα αναγκαστούμε ίσως να το πούμε μόνο όταν είναι πολύ αργά και υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Δεν μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση, όταν ξεκινάμε μονίμως από το τι εκτιμάμε ότι αρέσει στον άλλο να ακούσει κι όχι τι είναι ανάγκη να πάρουμε, όχι μόνο προς το δικό μας, αλλά και προς το συμφέρον όλης της Ευρώπης.
Στο μεταξύ, αν έχει στοιχειώδες μυαλό στο κεφάλι της η κυβέρνηση πρέπει να φροντίσει την επάρκεια της χώρας σε τρόφιμα, φάρμακα, απαραίτητο στρατιωτικό υλικό. Πρέπει να εξηγήσει στη Ντώυτσε Μπανκ και στη Μέρκελ ότι κακώς ψάχνουν για κορόιδα στην Ελλάδα, ότι δεν θα δεχτούμε αίφνης «παράλληλο νόμισμα» στο εσωτερικό, αλλά να πληρώνουμε με ευρώ τα χρέη μας και να σώζουμε τις τράπεζες, ότι, αν αυτοί θα μας κάνουν κακό, θα τους κάνουμε κι εμείς. Κι ο Άγιος φοβέρα θέλει, πόσο μάλλον που δεν υπάρχει κανείς Άγιος στην υπόθεση αυτή. Και πρέπει παράλληλα να προσέξει η κυβέρνηση τις προβοκάτσιες εξωτερικά και εσωτερικά, για να μην οδηγηθούμε σε καμιά ξαφνική κρίση με την Τουρκία ή κανένα εσωτερικό «φυλετικό» πόλεμο, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες κρίσης που να καταστήσουν εφικτά σενάρια που είναι σήμερα αδιανόητα.
Αναφέρεται στα αυτονόητα που οι ταγοί μας ΔΕΝ τα αντιλαμβάνονται. ΛΑΘΟΣ τα γνωρίζουν και πολύ καλά μάλιστα, αλλά ανταλλάσσουν την μωροφιλοδοξία τους και την ιδιοτέλεια τους με τη καταστροφή αυτού του τόπου. και καταλήγουμε ότι η μόνη λύση είναι η αποτίναξη του ΖΥΓΟΎ.
ΑπάντησηΔιαγραφή