Πέμπτη, 27 Ιουνίου 2013
Γραμματοσειρά:
κανόνες περί μονοπωλίων της ΕΕ.
Είναι ευτυχές ότι έστω και αργά το ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε να μη ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΣΦΑ, που πλέον θα μπορεί να καθορίζει και τις τιμές πώλησης του φυσικού αερίου στην Ελλάδα εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη για τον κατασκευαστή του TAP (Trans Adriatic PipeLine), τις εταιρείες εξόρυξης του Αζέρικου φυσικού αερίου του κοιτάσματος Shah Deniz II και την SOCAR.
Αν ιδιωτικοποιόταν ποτέ η ΔΕΣΦΑ θα έπρεπε αυτό να γινόταν μέχρι του ορίου του 49%. Είναι τελείως ασυμβίβαστο μετά απο αυτό που εξήγησα (θα σας πώ και άλλα στη συνέχεια) μια μουσουλμανική χώρα που φέρνει φυσικό αέριο στη χώρα να διαχειρίζεται την διανομή του και να καθορίζει τις τιμές. Πρόκειται για μονοπώλιο. Προσέξετε τι συνέβη με τη ΔΕΠΑ και το πως η ΕΕ κλείνει τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει με τη ΔΕΣΦΑ. Στην αντιπολίτευση επικρατεί η γνωστή σε όλους μας Σιωπή των Αμνών…
Η ΔΕΠΑ (Δημόσια ΕΠιχείρηση Αερίου) επρόκειτο να πουληθεί στη Ρωσία. Οι Ρώσοι όμως δεν είχαν φέρει τον South Stream στην Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά ΔΕΝ συμμετείχαν στη ΔΕΣΦΑ και αυτό ήταν λογικό ώστε να μη δημιουργήσει η ΕΕ πρόβλημα για τη δημιουργία μονπωλίου στην Ελλάδα. Στην περίπτωση της αγοράς της ΔΕΣΦΑ απο την SOCAR (State Oil Company of Azerbaijan Republic) περιέργως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, κάνει τα στραβά μάτια. Είναι δυνατόν να θεωρείται γόνιμος ένας διαγωνισμός με μία μόνο δεσμευτική προσφορά, αυτή της SOCAR;
Στη συνέχεια, θα σας δείξω μια ακόμη λεπτομέρεια που έχει διαίτερη σημασία. Παρατηρείστε τον επόμενο χάρτη.
Οπως παρατηρείτε στο χάρτη αυτό, το φυσικό αέριο του Αζερμπαιτζάν στην περιοχή του οποίου έχει δουλέψει και ο γνωστός Τάσος Μαντέλης υπουργός επι Σημίτη, θα έρχεται στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας το δίκτυο Αγωγών TANAP (Trans-ANAtolian gas Pipeline) που ελέγχεται απο τη κρατική Αζερική SOCAR (80%), τη κρατική Τουρκική BOTAS (15%) και τη την Εθνική Τουρική TPAO (5%). H συμμετοχή δύο Τουρκικών κρατικών εταιρειών θέτει σε ομηρία την ενεργειακή πολιτική της Ελλάδας, που σαφώς πρέπει να αναζητήσει και άλλες πηγές εισαγωγής φυσικού αερίου. Πώς θα το κάνει αυτό όμως όταν η Αζέρικη SOCAR θα διαχειρίζεται τη ΔΕΣΦΑ; Απλά δεν θα γίνεται…
Για το λόγο αυτό οι Ρώσοι βγήκαν εκτός παιγνιδιού απο χέρι και η κυβέρνηση Σαμαρά καταδίκασε τον Ελληνικό λαό σε ομηρία.
Υπενθυμίζω, πως όταν μια γραμμή φυσικού αερίου περνάει μέσα απο μια χώρα της πληρώνει “ενοίκιο”, μέσω κάποιας συμφωνίας όπως π.χ. της άγνωστης σε μάς και στη Βουλή των Ελλήνων Συμφωνία Φιλοξενούσας χώρας του ΤΑP. Αυτό το ενοίκιο δεν είναι γνωστό πόσο θα είναι για την Ελλάδα. Το άλλο σημείο μεγάλης σημασίας είναι ότι η κοινοπραξία του ΤΑP που θα ξεκινάει απο τα Τουρκικά σύνορα και θα φτάνει στην Ιταλία (550 χιλιόμετρα μέσα στην Ελλάδα) προσφέρει σαν option στην Ελλάδα την εξαγορά του 50% των μετοχών του αγωγού TAP. Αυτό σημαίνει ότι μια Ελληνική επιχείρηση μπορεί με τραπεζικό δάνειο (κατά τα γωνστά) να αγοράσει ποσοστά στον ΤΑΠ και να έχει κέρδος κατά το ποσοστό που της αναλογεί επι του “ενοικίου” που προανάφερα. Ετσι, μπαίνει και το ντόπιο κεφάλαιο στη μοιρασιά, κάτι που φαίνεται ότι δεν δέχτηκαν οι Ρώσοι ολιγάρχες της GAZPROM και έχασαν τη ΔΕΠΑ.
Ο αγωγός Nabucco παρότι φαίνεται να έχει εγκαταληφθεί σαν ιδέα δεν αποκλείεται να προχωρήσει αργότερα απο το σημείο όμως Ν και μετά (βλέπετε στο χάρτη). Κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε την είσοδο του Αζέρικου αερίου και στην αγορά της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Αυστρίας. Εν ολίγοις όλο το κόλπο ήταν και είναι ΠΟΙΟΣ θα έχει των έλεγχο των ΔΕΣΦΑ στις αντίστοιχες χώρες. Η Ελλάδα δυστυχώς ετοιμάζεται να πουλήσει και τυπικά τη ΔΕΣΦΑ στη SOCAR μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και μάλιστα στο ένα τρίτο της αξίας της, που φτάνει στο 1,2 δις ευρώ. Γιατί ένα κόμμα δεν καταφεύγει στο ΣτΕ; Kάποιος πρέπει να το κάνει.
Στο παραπάνω χάρτη μπορείτε να παρατηρήσετε τα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα που έχουν ήδη βρεθεί στην περιοχή του Αζερμπαιτζάν, όπως και τα ονόματα των εταιρειών που τα εξορύσσουν. Παρατηρείστε, ότι στο Ιράν δεν υπάρχει κίνηση και ίσως αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει συνεχής συζήτηση με τη κυβέρνηση του Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Σκεφτείτε τι παίζεται με τα αποθέματα στην Ελληνική ΑΟΖ.
Παρατηρείστε, ότι πρόκειται να κατασκευαστεί μια υπόγεια τάφρος μήκους 550 χιλιομέτρων στη ξηρά στο εσωτερικό της οποίας θα εισάγεται ένας ειδικών προδιαγραφών αγωγός.
Υπάρχουν ερωτηματικά για το αν μπορούν να κατασκευάζονται οι σωλήνες αυτοί στην Ελλάδα και απο ποιούς ή αν θα εισάγονται απο τη Γερμανία και αν οι Ελληνες εργάτες θα κάνουν μόνο ογυγονοκόλληση…
Για τις 2000 άμεσες θέσεις εργασίας, που ισχυρίζεται η μειοδοτική κυβέρνηση ότι θα προκύψουν για τις ανάγκες κατασκευής του αγωγού, πέραν του ότι θα είναι πρόσκαιρες, επιτρέψετε μου να αμφιβάλλω.
Ενα μεγάλο συνεργείο θα φτειαχτεί που θα ξεκινήσει τη κατασκευή του αγωγού απο τη Τουρκία και θα τη φτάσει στο Ιόνιο. Δεν χρειάζονται 2000 εργαζόμενοι για κάτι τέτοιο αλλά πολύ λιγότεροι. Ο εργόλάβος ξέρετε ποιός θα είναι…
Η δημιουργία τέτοιων θέσεων εργασίας δεν προσφέρει στην ανάπτυξη αφου το τελικό προιόν δεν θα εξάγεται. Ολοι θα ψάχνουν για ένα κομμάτι ψωμί, που κάθε χρόνο θα γίνεται ακριβότερο αφού η διαφορά ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας με τη Γερμανία, λόγω έλλειψης εξαγωγών θα αυξάνει.
Bonus…
Μια ακόμη θυσία των φύλαρχων της Ελλάδας στην ανάπτυξη του αέναου χρέους.
Παρατείνεται μέχρι τις 30-06-2014 η διάρκεια ισχύος της παροχής εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου προς την Τράπεζα της Ελλάδος για κάλυψη πιστώσεων σε τράπεζες που εδρεύουν στην Ελλάδα.
Ακόμη να τελειώσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και επειδή όλοι φοβούνται έχει αρχίσει το short στις τραπεζικές μετοχές. Αυτό θα οδηγήσει το δείκτη στις 700 μονάδες και βλέπουμε.
Ολά πάνε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου