Βαρουφάκης: Το ΔΝΤ είναι έτοιμο να συμμαχήσει με μια ελληνική κυβέρνηση που θα πει μερικά όχι

Βαρουφάκης για Όλι Ρεν: Ιδιαίτερα αγράμματος και κίτρινος υπαλληλίσκος

Οικονομία

Τι είπε ο καθηγητής οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης σε πρωινή εκπομπή (Vid)

news247 Φεβρουάριος 26 2013 10:37

Την εκτίμηση του ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιζητεί την συνεργασία με μια κυβέρνηση η οποία θα έχει την βούληση να πει μερικά «όχι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξέφρασε ο καθηγητής οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, επικαλούμενος πηγές μέσα από το ίδιο το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ όπου βρίσκεται.

"Το ΔΝΤ είναι έτοιμο να συμμαχήσει με μια ελληνική κυβέρνηση η οποία έχει την όρεξη και το τσαγανό να πει κάποια όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση" είπε, μιλώντας  στην εκπομπή "Πρώτη Γραμμή" του ΣΚΑΙ.
"Δεν υπάρχει πιθανότητα να απογειωθούμε, εκτός αν γίνει κάποιο θαύμα", είπε, σχολιάζοντας την εκτίμηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ότι η Ελλάδα το 2014 θα απογειωθεί και πάλι.

Χωρίς διαγραφή χρέους κανένα "οικονομικό θαύμα" δήλωναν κάποτε οι Γερμανοί - 60 χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αντιστραφεί

news247 Φεβρουάριος 27 2013 12:40

 

Το χρέος της χώρας είναι μεγάλο. Η εμπιστοσύνη των δανειστών έχει κλονιστεί. Ο λόγος όχι για την Ελλάδα, αλλά για τη… Γερμανία. Πριν από 60 χρόνια υπογράφηκε στο Λονδίνο η συμφωνία για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους.

Καλά διαβάσατε. Σαν σήμερα, η Ελλάδα (και μαζί της, άλλα 69 κράτη) "ξελάσπωνε" τη Γερμανία.

Με την υπογραφή της συμφωνίας για την διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 η γερμανική μεταπολεμική οικονομία έθετε τα θεμέλια του μετέπειτα "οικονομικού θαύματος", πιστεύει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ - Γιασίνσκι από το Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης:

"Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα".

Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, δηλώνει στην DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες:

"Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς".

H Γερμανία δεν ήθελε λιτότητα και αποπληρωμή

Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. Ας σημειωθεί ότι το γερμανικό χρέος το 1953 αντιστοιχούσε μόλις στο 23% του ΑΕΠ.

Ακόμα και για τις υπό ανάπτυξη χώρες ισχύει σήμερα ότι βρίσκονται σε κίνδυνο μόνο όταν το χρέος τους ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ. Σήμερα το ελληνικό χρέος βρίσκεται στο 160% και μόνο οι πολύ αισιόδοξοι ευελπιστούν ότι θα μειωθεί στο 120%.

Για την Γερμανία του 1953 όμως η λιτότητα και η επιστροφή των δανείων δεν αποτελούσε επιλογή. Το αντίθετο! Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν "φρέσκο" χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του.

Η Ελλάδα συμφώνησε στη διαγραφή του γερμανικού χρέους

Παράλληλα η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. "Οι δανειστές της είχαν λοιπόν συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα", λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ.

Κατά την άποψή του, μια παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία όπως υπενθυμίζει ο Γερμανός ειδικός, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης δαπανούσε δισεκατομμύρια για γερμανικά τανκς.

"Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα".

Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα.

Παρόλα αυτά, οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.

Πηγή: Deutsche Welle

ΣΕΙΣΜΟΣ: Τηλεγράφημα του 2009 επιβεβαιώνει το “σχέδιο ΓΑΠ για την υποδούλωση της χώρας με τα δεσμά του ΔΝΤ”…το παραδεχόταν ο Παπακωνσταντίνου σε τραπεζίτες | αἰέν ἀριστεύειν

Ἀναρτήθηκε στὶς 27 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

3 Votes

Ένα τηλεγράφημα, που όλως τυχαίως δεν εμφανίστηκε σε κανέναν “φάκελο” από αυτούς που είχαν ξεπηδήσει σε διαφορα Ελληνικά ΜΜ”Ε”.

Κλικ για μεγέθυνση

εδώ

Τι αποκαλύπτει; Ότι τον Δεκέμβρη του 2009, ο Παπακωνσταντίνου παρουσία τραπεζιτών (!!) μιλούσε για το ενδεχόμενο υπαγωγής της χώρας στο ΔΝΤ (!) παρά το ότι οι Αμερικανοι συνομιλητές του έβλεπανως αδύνατο τέτοιο ενδεχόμενο.

epanastasi-g

Όλα όσα κρύβονται πίσω απο τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ)

Ἀναρτήθηκε στὶς 27 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Ειδική Οικονομική Ζώνη είναι μια γεωγραφική περιοχή, που υπόκειται σε ένα νομικό πλαίσιο ελεύθερης αγοράς, δηλαδή μιας αγοράς όπου ένα μέρος των νόμων του κράτους δεν θα είναι σε ισχύ. Στα Αγγλικά είναι γνωστές με το όνομα SEZ (Special Economic Zones).

Οι ΕΟΖ είναι περιοχές μειωμένης εθνικής κυριαρχίας για τις οποίες μίλησε πρώτος ο καθ.ΓΑΠ, που δεν εγνώριζε τι είναι CDS…

Κρίμα τα σεμινάρια που επλήρωσαν οι Ελληνες φορολογούμενοι για να του κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ.

Στην κατηγορία των ΕΟΖ ανήκουν οι ζώνες ελεύθερου εμπορίου, οι ζώνες ελεύθερων εισαγωγών και εξαγωγών, οι βιομηχανικές ζώνες που θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τον πάσης φύσης πλούτο της χώρας με φθηνά εργατικά χέρια και ελάχιστους φόρους (καλλιέργειες, ηλιακά, νερό, αέρας, αλιεία, τουριστικά θέρετρα κλπ), τα ελεύθερα λιμάνια (η Ελλάδα έχει ήδη ΕΟΖ…), οι ελεύθερες οικονομικές ζώνες (χώρος που θα δρούν επιχειρήσεις χωρίς έλεγχο και φορολογία) και ότι άλλο προκύψει.

Οσον αφορά την Ελλάδα, δεν είναι ακόμη σίγουρο αν θα υπάρξουν γεωγραφικές περιοχές στις οποίες θα υπάρξουν ΕΟΖ ή αν θα υπάρξει καθεστώς ΕΟΖ για κάποια είδη επιχειρήσεων ή επενδύσεων σε όλη την Ελλάδα. Οι Ελληνες πολιτικοί και οι κομπογιαννίτες είναι πολύ ευρηματικοί σε τέτοια θέματα.

Πέραν της δημιουργίας θέσεων εργασίας επιπέδου ζωής Κίνας δεν θα υπάρξει αύξηση του ΑΕΠ της Ελλάδας και ότι οικονομικό προιόν ή δραστηριότητα προκύπτει στις ΕΟΖ δεν θα ενσωματώνεται στους δείκτες ανταγωνιστηκότητάς της, διότι πολύ απλά αφού δεν θα υπάρχει ενδελεχής έλεγχος δεν θα μπορούν να προσμετρώνται και τα οικονομικά στοιχεία απο κάθε είδους δραστηριότητα στις ΕΟΖ, παράνομη ή όχι.

Αναφέρθηκα σε “παράνομες” δραστηριότητες, διότι τα όρια ανάμεσα στη μη τήρηση των νόμων του κράτους και στη τέλεση παράνομων δραστηριοτήτων στις ΕΟΖ θα είναι πολύ δύσκολο να διακριθούν. Αυτό είναι και το αποτέλεσμα του status της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας  στο οποίο θα ευρίσκονται οι ΕΟΖ στην Ελλάδα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπονοήσω πολλά για το ρόλο των αριστερών κομμάτων της Ελλάδας από τη μεταπολίτευση έως τώρα.

Οι ΕΟΖ που δημιουργήθηκαν στην Κίνα αυτή τη περίοδο αδειάζουν και οι κεφαλαιούχοι ψάχνουν να βρούν άλλες περιοχές του κόσμου για να κάνουν την ίδια “ανάπτυξη” που έκαναν στην Κίνα, με χαμηλό οικονομικό ρίσκο,  με μικρούς φόρους, με φτηνά εργατικά χέρια, με φτηνή ενέργεια και χαμηλό κόστος αναλώσιμων, μια ανάπτυξη απο την οποία θα επωφεληθούν οι ίδιοι και το συνδικάτο των  ντόπιων πολιτικών. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος, που  οι Κινέζοι δημιουργούν αυτή τη περίοδο  προβλήματα στους Ιάπωνες για τα Ιαπωνικά νησιά, που απο το 1972 έχουν παραχωρηθεί από τις ΗΠΑ στην Ιαπωνία. Οι πολιτικοί της Κίνας χάνουν  τους “πελάτες” τους και έχουν πανικοβληθεί. Ερχεται πείνα στην Κίνα.

Οι ΕΟΖ της Πολωνίας είναι στο επίπεδο των Κινέζικων EOZ και έχουν κατηγορηθεί πολύ για αυτό οι κυβερνώντες στην Πολωνία απο τα εργατικά συνδικάτα της χώρας. Η εμπλοκή των ΜΚΟ που ειδικεύονται στη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος, όπως θα έχετε παρατηρήσει είναι απούσες…  Η Γερμανία  επίσης σιωπά…

Στη Ρωσία έχουν ευνοηθεί οι τεχνολογικές εταιρείες. Αυτό όμως που τις διακρίνει είναι ότι ανήκουν στο κράτος και ελέγχονται απο αυτό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο Ιράν, που οι ΕΟΖ του ελέγχονται απο το Υπουργικό συμβούλιο (14 άτομα) και τον ίδιο τον Πρόεδρο. Οι ΕΟΖ του Ιράν είναι κυρίως λιμάνια υψηλής λειτουργικότητας, όπως και καταστήματα transit. Θέλω να ακούσω τις απόψεις των αριστερών κομμάτων της Ελλάδας για το θέμα και  ιδιαίτερα της ΔΗΜΑΡ.

Στις φωτογραφίες, που ακολουθούν φαίνονται κατά σειρά οι ΕΟΖ της Κίνας, της Πολωνίας και της Ρωσίας. Μπορείτε να τις δείτε μεγενθυμένες κάνοντας κλίκ επάνω τους.

Οπως αντιλαμβάνεστε, η Ελλάδα θα εμπλακεί σε επενδύσεις σχετικές με ηλιακά, με λιμάνια, με offshore, με τουριστικά, με τα πάντα πλήν των τεχνολογικών.

Πολλές φορές παρουσιάζεται το εξής  κοινό “κόλπο…” στις ΕΟΖ, μια μεγάλη εταιρεία φτειάχνει  π.χ. χρυσαφικά και μέσα απο αυτή τη δραστηριότητα εξάγει χωρίς έλεγχο το χρυσό που ειναι σε μορφή ορυκτού στη περιοχή της ΕΟΖ, που αυτή ευρίσκεται. Παρόμοια μπορεί να γίνει και με άλλα μεταλλεύματα, ορυκτά  ή ειδικά προιόντα.

Μην ξαφνιαστείτε επίσης αν δείτε αεροδρόμια μέσα σε ΕΟΖ, όπως και Τράπεζες ειδικών προδιαγραφών!

Μένει το θέμα της προπαγάνδας… Θα γίνει .όμως και αυτό. Λεφτά υπάρχουν. Αν ήμουν Τούρκος θα ήθελα να γινόντουσαν πολλές ΕΟΖ στη Θράκη!

Στην Ελλάδα όλα τα κόμματα – κρυφά ή φανερά – υποστηρίζουν τη παρουσία των παράνομων μεταναστών. Ανάλογες απόψεις δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου ότι υπάρχουν σε κάποιο ανεπτυγμένο κράτος του κόσμου και έχω ζήσει σε αρκετά.

Δεν ανήκα ποτέ σε κάποιο κόμμα γιατί έβλεπα από παιδί τα χάλια τους. Νομίζω ότι ο ρόλος των υποστηρικών των λαθρομεταναστών είναι πλέον κατανοητός. Αυτά τα περί διεθνισμού που ισχυρίζονται ότι αποτελούν τη βάση των επιχειρημάτων τους είναι τρίχες, Ούτε στη Ρωσία ούτε στην Κίνα περνάνε πλέον αυτές οι αντιλήψεις. Αν δεν αντιδράει εκεί ο κόσμος αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν καταλαβαίνουν τί παίζει αλλά στο ότι φοβούνται. Για την Ελλάδα οι ΗΠΑ έχουν προσφέρει το ρόλο του τρομοκράτη στη Τουρκία και με το αζημίωτο.

zcode-gr

24 hours to end the bankers’ tax dodge

Dear friends across Europe, 

Right now big banks are free to hide billions in international tax havens. But tomorrow the European Parliament could push through a reform that makes them pay their fair share. Germany and the UK are blocking the proposal, and Parliament needs our huge public backing to stand strong and win this landmark reform. We only have 24 hours left -- sign the petition:

Big banks are hiding billions in tax havens around the world. In just 24 hours, the European Parliament can push through a reform to make them pay their fair share of tax on their already oversized profits -- but to win they need our support.

Bankers are using complex accounting tricks to avoid paying tax like the rest of us, and they're not even required to tell us where their money is. But now the European Parliament wants to shine a light onto their tax avoidance. It's a no-brainer reform that expert economists widely support -- but key governments including the UK and Germany are siding with rich bankers to kill the proposal. 

Negotiations end in just 24 hours time, and allies in Parliament say that with massive public support, we can win this landmark reform to end banks' tax dodging. Sign the petition and tell everyone -- if we urgently raise 150,000 signatures from across Europe, MEPs will deliver our message right into tomorrow's crucial meeting: 

http://www.avaaz.org/en/bankers_pay_your_fair_share/?bzYSLcb&v=22353

It's crazy that when governments across Europe are strapped for cash, banks are free to squirrel away their money around the world without telling anyone where it is. Using accounting tricks that serve no one but themselves, they can set up their accounts so almost all of their profits are declared in tax havens where they don't have to pay their fair share -- even when those billions are earned here in Europe. 

Experts say the European Parliament's proposal is a key step in the struggle to hold tax avoiders to account -- as it would require the banks to tell us where their money is and how much tax they pay, and make tax evasion more difficult. It's called "Country by Country Reporting", and means they have to break down their accounts by each country they operate in, rather than just provide one meaningless, global number.

But despite talking tough on tax avoiders, the British and German governments are leading resistance to the Parliament's proposal. Let's deliver 150,000 signatures in the next 24 hours and empower key MEPs to end this banker outrage -- sign and spread the word:

http://www.avaaz.org/en/bankers_pay_your_fair_share/?bzYSLcb&v=22353

We know that this can work. Last year, hundreds of thousands of us successfully pushed the EU to agree measures to put criminal bankers behind bars -- with the EU Finance Commissioner crediting Avaaz with helping turn the tide. Now, let's make sure we stop banks' tax avoidance.

With hope,

Luis, Emma, Paul, Emily, Alex, Wen-Hua and the rest of the Avaaz team

SOURCES

European banks face tough disclosure rules (New Statesman):

http://www.newstatesman.com/business/business/2013/02/european-banks-face-tough-dislosure-rules

Country-by-country reporting is making progress despite the UK (Tax Research UK):

http://www.taxresearch.org.uk/Blog/2013/02/20/country-by-country-reporting-is-making-progress-despite-the-uk/

Barclays secret tax avoidance factory that made £1bn a year profit disbanded (Guardian):

http://www.guardian.co.uk/business/2013/feb/11/barclays-investment-banking-tax-avoidance

Πάνω από 11 δισ. ευρώ χάνει ετησίως το ελληνικό Δημόσιο από τη φοροδιαφυγή

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ «ΥΠΟΠΤΟΙ»

Φορολογικά έσοδα ύψους 11,2 δισ. ευρώ χάνει κάθε χρόνο το Δημόσιο από τη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών, όπως συμπεραίνει πρόσφατη ακαδημαϊκή μελέτη με τίτλο «Φοροδιαφυγή ανά επαγγελματικό κλάδο: Στοιχεία από τη χορήγηση πιστώσεων στην Ελλάδα», των καθηγητών Ν. Αρταβάνη και Μαργ. Τσούτσουρα από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

Η ομάδα των ερευνητών συγκέντρωσε στοιχεία για τις δανειοδοτήσεις ελεύθερων επαγγελματιών από μια αντιπροσωπευτική τράπεζα στην Ελλάδα και τα ποσά που καταβάλλονται για τις δόσεις εξόφλησής τους καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι φορολογούμενοι καταβάλλουν κάθε χρόνο το 82% του δηλωθέντος εισοδήματός τους για την εξυπηρέτηση των δανείων τους. Οι τράπεζες, δηλαδή, δεν θα έδιναν δάνεια σε νοικοκυριά όταν αυτά πρέπει να πληρώνουν κάθε μήνα για να τα ξεχρεώσουν τα 82 ευρωλεπτά για κάθε ευρώ που έχουν ώς εισόδημα.

Με βάση τη συγκεκριμένη παραδοχή, ότι δηλαδή τα δάνεια χορηγούνται με κριτήριο το ύψος των δόσεων να μην ξεπερνά το 30% του εισοδήματος, η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 2009 η φοροδιαφυγή έφτασε στα 28 δισ. ευρώ.

Μάλιστα υπάρχουν κλάδοι, όπως γιατροί και μηχανικοί, στους οποίους το ποσοστό αυτό είναι ακόμη υψηλότερο και φθάνει έως και το 155%.

Όπως αναφέρει το www.bankingnews.gr οι ερευνητές υπολόγισαν με βάση τα δεδομένα αυτά ότιοτο 2009 το σύνολο των εισοδημάτων που δεν δηλώθηκε από τους ελεύθερους επαγγελματίες φθάνει τα 28 δισ. ευρώ. Αν στο ποσό αυτό υπολογιστεί ένας συντελεστής 40% τότε ο φόρος που δεν καταβάλλεται ανέρχεται σε 11,2 δισ. ευρώ.

Η μελέτη επίσης συνδέει τα υψηλά ποσοστά φοροδιαφυγής που παρατηρούνται σε συγκεκριμένες κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών, όπως στους γιατρούς, τους δικηγόρους και τους μηχανικούς, με το υψηλό ποσοστό εκπροσώπησής τους στο κοινοβούλιο.

Ως βασικότερα αίτια της φοροδιαφυγής θεωρούνται:

* Η μη έκδοση παραστατικών.

* Η αναποτελεσματικότητα των φοροελεγκτικών μηχανισμών.

* Η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Οι ερευνητές παρατήρησαν μάλιστα ότι το 2009 το 65% των Ελλήνων βουλευτών προέρχονταν από επαγγέλματα με υψηλούς δείκτες φοροδιαφυγής και ισχυρές επαγγελματικές ενώσεις, ήταν δηλαδή γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες κ.λπ.

Οι ερευνητές πρότειναν ως ενδεδειγμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής:

* Στοχευμένους φορολογικούς ελέγχους σε κατηγορίες ελευθέρων επαγγελματιών με υψηλούς δείκτες φοροδιαφυγής.

* Καθιέρωση ενός προσεκτικά σχεδιασμένου τεκμαρτού φόρου ή εναλλακτικά τη θέσπιση του θεσμού της επαγγελματικής άδειας, στο πλαίσιο του οποίου κάθε επιτηδευματίας θα πληρώνει ένα ελάχιστο ποσό φόρου για να πάρει την άδεια άσκησης του επαγγέλματός του.

Η μελέτη προτείνει τη λήψη μέτρων μεταξύ των οποίων είναι οι στοχευμένοι έλεγχοι σε περιοχές και ομάδες επαγγελμάτων με υψηλή φοροδιαφυγή καθώς και η θέσπιση τεκμαρτού φόρου στους ελεύθερους επαγγελματίες.

Η Σαρδηνία κατάργησε τον ΦΠΑ και αναπτύσσεται!

Ἀναρτήθηκε στὶς 26 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Βασίστηκε στην Συνθήκη της Λισσαβόνας, που οι εδώ νησιώτες αυτοδιοικητικοί αγνοούν… 
Μία τέτοια κίνηση θα εκανε το Αιγαίο πραγματικό μοντέλο ανάπτυξης, αντί οι κομματικοί ινστρούχτορες να ζητιανεύουν επιχορηγήσεις. Δεν θέλει και ιδιαίτερη ευφυΐα για την εθνική σημασία της οικονομικής ευρωστίας των νησιών… Σαρδηνία περιοχή χωρίς φορολογία. 
Στις 7 Φλεβάρη η Περιφέρεια της Σαρδηνίας αποφάσισε και καθόρισε νέο φορολογικό σύστημα για όλη την περιοχή της δικαιοδοσίας της! Αποφάσισε την κατάργηση του ΦΠΑ! 

Ο Περιφερειάρχης Ugo Cappellacci κοινοποίησε στο ιταλικό κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της απόφαση ενός νέου συστήματος τελωνειακής διαδικασίας και κατάργηση του ΦΠΑ για τη Σαρδηνία και τα… μικρά νησιά της -όπως ισχύει στις Κανάριες Νήσους-, που βασίζεται και στη Σύμβαση της Λισαβόνας!
Ο νέος κώδικας θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται στις 30 Ιούνη κι ο Περιφερειάρχης τόνισε:«Ξεκινήσαμε δύσκολο αγώνα, σίγουροι πως θα έχουμε τη συμπαράσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης…». 
Η Σαρδηνία ζει από τον Τουρισμό…
Στο Ελλαδιστάν ποιοι έχουν αδένες; 

Σίβυλλα 

Εκρηξη

Οι Πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια κρίση αφερεγγυότητας στο εσωτερικό της χώρας, υπονομεύοντας την ίδια την αιτία  για την οποία τέθηκαν σε εφαρμογή  που είναι η αποπληρωμή του χρέους λέει στο al Jazeera  η μεγαλύτερη συνομοσπονδία εργατών της χώρας.

“Φοβάμαι ότι μπορεί να δούμε ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να προκαλέσει μια κοινωνική έκρηξη», λέει ο Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδα (ΓΣΕΕ), «Αυτή τη στιγμή πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους. Γι αυτό και τα κρατικά έσοδα μειώθηκαν € 300 εκατομμύρια ($ 395 εκατ.) τον Ιανουάριο. Αν αυτό συνεχιστεί, δεν ξέρω αν το κράτος θα είναι σε θέση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του μέχρι τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο. Μπορεί να μην έχουν τα μετρητά για να πληρώσουν  μισθούς και συντάξεις. “

Όλο το άρθρο εδω: Greece might stop paying salaries by summer
 

Ελληνική κρίση part-2, η φούσκα των ακινήτων έρχεται…

Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου 2013

Η πρώτη κρίση της Ελλάδας προκλήθηκε από την σχέση δημοσίου χρέους και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών…
Κάναμε τα πάντα, ακροβατικά θα έλεγα και τώρα αναμένουμε την ανακεφαλαιοποίηση που θα αντικαταστήσει τα χαμένα κεφάλαια των τραπεζών από τα κουρέματα των ομολόγων και από την φυγή των καταθέσεων…
Και ενώ αμέριμνοι περιμένουμε να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση και να έρθει η ανάπτυξη, με τρόμο διαβάζω εδώ πως οι τράπεζες μας με την παρότρυνση της Τρόικας έχουν βγάλει στο σφυρί να πουλήσουν τα δάνεια των πολιτών που είναι στο «κόκκινο», σε DistressFunds, μαζικά…
Με μεγίστη τιμή το 15% της αξίας των απαιτήσεων!!!! …
Θα μου πείτε "και τι περιμένεις να κάνουν οι τράπεζες?"
Σε καπιταλισμό ζούμε… όποιος δεν πληρώνει του παίρνουν το σπίτι....
Θα ήταν έτσι απλό αν η τιμή πώλησης των δανείων ήταν στο 90% ή άντε στο 75%...
Αλλά στο 15% είναι τρέλα!!
Γιατί τα «κόκκινα» δάνεια ανέρχονται στο ποσό των 55,6δις !
Ή το 25% του συνόλου των στεγαστικών δανείων!!!
Δείτε εδώ…
Με απλά μαθηματικά αν οι τράπεζες μεταβιβάσουν προς 15% αυτά τα 55δις θα αποκτήσουν αμέσως ζημιές 47,2δις !!!
Όση ήταν η ανακεφαλαιοποίηση, ολόκληρη…!!!
Αλλά δεν τελειώνει εδώ ο εφιάλτης… αν βγουν στο σφυρί τόσα σπίτια θα πέσουν κάθετα, περί τα 60%, οι εμπορικές αξίες όλων των ακινήτων!!!
Αυτό θα συμπαρασύρει την αξία των assets των τραπεζών μας που χρησιμοποιούνται με την μέθοδο Risk-Weighted Assets (RWA) για να υπολογίζεται το Capital Adequacy Ratio (CAR) από όπου προκύπτει και το φημισμένο Core Tier1 που χρειαστήκαν 45δις ανακεφαλαιοποίηση για να το φέρουμε στο +10% ... !!
Αν αυτό συμβεί, τα assets των τραπεζών μας θα γίνουν devalueted (θα χάσουν την αξία τους) και με απλά μαθηματικά, αν από σύνολο δανείων 227δις πουλήσουν τα 55δις θα μείνουν, εγγράφοντας ζημιές 47δις, με 227-55=172δις, αν αυτά τα ακίνητα χάσουν αξία 60% τότε τα assets των τραπεζών μας θα πέσουν κατά 102δις!!!!
Άρα ζημιές 45δις από την πώληση των δανείων συν 102 δις πτώση αξιών των ακινήτων… μιλάμε δεν θα μείνει τίποτα…
Θα ψάχνουμε ανακεφαλαιοποίηση 150δις ξανά!!!
Ποια ανάπτυξη? Αρμαγεδδών μας περιμένει…
Κρίση νούμερο 2, αλά Ισπανία και Ιρλανδία…
Έτσι εξηγείτε η σπουδή του ΔΝΤ να ζητήσει κούρεμα 30% σε όλα τα δάνεια μαζί με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής… γιατί αν συμβεί αυτό, τετέλεσται …
Αλλά για να δούμε τα νούμερα σε αυτή την περίπτωση:
Ας υποθέσουμε πως αντί να πουλήσουμε τα δάνεια, κάνουμε κούρεμα 15% σε όλα και ταυτόχρονα μειώνουμε σε όλους τα επιτόκια για δυο χρόνια στο 1,5%.
Έτσι για κάποιον που έχει ένα δάνειο 100.000€ με επιτόκιο 5% σήμερα και πληρώνει περίπου 700€ τον μήνα, με το κούρεμα και την μείωση του επιτοκίου για δυο χρόνια θα πληρώνει 434€ δόση. Η μείωση θα αντιστοιχεί σε περίπου 37% ελάφρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού.
Αυτό θα είχε ένα κόστος σαν κούρεμα 34δις και σαν κόστος επιτοκίων περίπου στα 5δις ανά έτος άρα ένα συνολικό κόστος της τάξης των 44δις περίπου.
Μα αυτό είναι το ίδιο κόστος με την πώληση των κόκκινων δανείων στα Distress Funds!!!
Αυτή όμως η επιλογή δεν επιφέρει την μαζική εκποίηση ακινήτων οπότε δεν θα προκαλέσει μια δεύτερη κρίση τύπου «φούσκας ακινήτων», Ισπανίας ή Ιρλανδίας…!!
Και επιπλέων θα είναι και κάτι εξαιρετικά τίμιο και για τις τράπεζες αλλά και για τους πολίτες…
Όσοι διαβάζεται αυτό το ποστ και ειδικά οι θεσμικοί σκεφτείτε τι πάτε να κάνετε…
Θα καταστραφούμε μόνοι μας!
Ξυπνήστε!

Αναρτήθηκε από Evangelos Achillopoulos στις 2:43 π.μ.


Ετικέτες distress funds, ανακεφαλαιοποίηση, δάνεια, Καπιταλισμός, πλειστηριασμοί, Στεγαστικά δάνεια, Τράπεζες
1 σχόλιο:


Ανώνυμος24 Φεβρουαρίου 2013 - 9:06 μ.μ.

Αυτοι που ειναι υπευθυνοι να αποφασισουν ειναι ανεπαρκεις η κατι αλλο συνβαινει? Αλλα αν συμβαινει το πρωτο, μετα αυτη την δημοσιευση αυτη θα διορθωσουν αμμεσα ΑΛΙΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΦΤΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΣΤΟ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ !!!!!

Ο Μαρξ, ο Κέϋνς και η Ελλάδα !!!

Ἀναρτήθηκε στὶς 23 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10 Του Χρήστου Λάσκου

Η μεγάλη συζήτηση σχετικά με τη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται. Με δεδομένο πως κανείς στοιχειωδώς σοβαρός παρατηρητής της πορείας των πραγμάτων δεν ισχυρίζεται πως η κατάσταση εξελίσσεται έστω υποφερτά, με δεδομένο, δηλαδή, πως υπάρχει γενική συναίνεση πως η κρίση συνεχίζεται και η ανάκαμψη αργεί, ο διάλογος και η αντιμαχία αφορούν το τι πρέπει να γίνει.

Ως προς αυτό, μπορούμε να πούμε πως…οι δύο βασικές «ετερόδοξες» προσεγγίσεις στο θέμα –θέτοντας του νεοφιλελεύθερους οπαδούς της ανταγωνιστικής λιτότητας απέναντι- είναι εξαιρετικά αποκλίνουσες.

Οι κεϋνσιανοί υποστηρίζουν πως η υπέρβαση της κρίσης θα έλθει με το σωστό χειρισμό της «ενεργού ζήτησης». Έτσι, ο Στίγκλιτς θεωρεί πως μόνο η αύξηση της καταναλωτικής δαπάνης μπορεί να δώσει ώθηση στην ανάκαμψη και, συνεπώς, με μια φιλολαϊκή τροπή της σκέψης του, υποστηρίζει πως η μείωση της εισοδηματικής ανισότητας θα αποτελούσε μια πολύ σοφή κίνηση για όλους «μας». Η πρώτη αντίρρηση προέρχεται από έναν, εν πολλοίς, ομοϊδεάτη του, τον εξίσου διάσημο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος αποδέχεται μεν την πρωτοκαθεδρία της ζήτησης, επισημαίνει, ωστόσο, πως προφανώς αυτή θα μπορούσε να προκύψει από τη μεγαλύτερη δαπάνη για πολυτελή αγαθά από μέρους των πλουσίων. Πράγμα που, αντίθετα με την προσδοκία του Στίγκλιτς, θα μπορούσε να υποβοηθηθεί από μια επιδείνωση της διανομής του εισοδήματος σε βάρος των εργαζομένων.

Οι μαρξιστές απορρίπτουν συνολικά το κεϋνσιανό σχήμα υπενθυμίζοντας πως ο καπιταλισμός δεν έχει ως στόχο την παραγωγή χρήσιμων αγαθών και υπηρεσιών, αλλά τη διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή κέρδους. Από αυτήν την καθοριστική άποψη, η λειτουργία του συστήματος δεν είναι να ικανοποιεί την κατανάλωση, αλλά τη συσσώρευση. Πράγμα που σημαίνει πως δεν είναι η κατανάλωση, αλλά η επένδυση ο οδηγός της οικονομικής μεγέθυνσης στον καπιταλισμό. Και επένδυση αναλαμβάνεται μόνο όταν πληρούνται οι συνθήκες για υψηλή κερδοφορία. Πράγμα που, επιπλέον, σημαίνει πως η κερδοφορία είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την καπιταλιστική μεγέθυνση –χωρίς αυτήν, καμία «καταναλωτική ώθηση» δεν έχει την παραμικρή σημασία.

Η ελληνική περίπτωση αποτελεί μια καλή case study, που θάλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου και όλοι οι χαρβαρντιανοί μας διανοούμενοι, για να ελεγχθεί η εγκυρότητα των βασικών προσεγγίσεων. Ας το δούμε, λοιπόν, λίγο το θέμα μας κι από αυτήν την άποψη.

Η μέθοδος που ακολούθησε το ελληνικό κεφάλαιο προκειμένου να ισχυροποιηθεί στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό υπήρξε η μεγάλη συμπίεση του μεριδίου των μισθών στο ετήσιο προϊόν. Αυτή η «επένδυση» στην όλο και εντονότερη εκμετάλλευση της εργασίας είναι διαρκής για τον ελληνικό καπιταλισμό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αρκεί να σημειώσουμε πως το μερίδιο της εργασίας από 62% το 1973, όπως διαμορφώθηκε με συνεχή πτώση στη διάρκεια της χούντας, πήγε στο 69% το 1979 και αφού άγγιξε το 72% στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έπιασε το ιστορικό χαμηλό του το 2005 με 59,5%. Σήμερα, με την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, τείνει να συμπιεστεί κάτω από το 50% του ΑΕΠ, πράγμα που κατατάσσει τον ελληνικό καπιταλισμό στις ακραίες εκδοχές σε παγκόσμιο επίπεδο.

Με άλλα λόγια, η εντύπωση ενός μεγάλου μέρους «προοδευτικών» εν γένει οικονομολόγων, πολιτικών και σχολιαστών πως η ενίσχυση της ζήτησης μέσω της ενίσχυσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, δηλαδή μέσω της αύξησης των μισθών, θα ήταν προς όφελος της «εθνικής οικονομίας», άρα και της ελληνικής άρχουσας τάξης, αστοχεί από πολλές απόψεις. Από τη μία, είναι σαν να υποθέτει πως αυτή η ακραία εκμεταλλευτική πολιτική είναι κάτι σαν ανόητη αστοχία, ενώ πρόκειται για μια διαχρονική ταξική επιλογή. Από την άλλη, στο μέτρο που ισχυρίζεται πως η μισθολογική αύξηση είναι προς όφελος και των ελλήνων καπιταλιστών, εν τέλει, δεν κατανοεί το στοιχειώδες: η αύξηση των μισθών σημαίνει (και εδώ πρόκειται για ταυτολογία) μείωση των κερδών.  Κι αυτό τη στιγμή που όλη η σύγκρουση γίνεται για να αναταχθεί η κερδοφορία σε βάρος των εργαζόμενων.

Το δυστύχημα είναι πως αυτές οι νεοκεϋνσιανής κλίσης προσεγγίσεις επηρεάζουν ένα μεγάλο τμήμα και της ριζοσπαστικής ακόμη Αριστεράς. Και, εξαιτίας αυτού, υπάρχει, στο συγκεκριμένο τμήμα,  η πεποίθηση πως μια πολιτική «εθνικής σωτηρίας» μπορεί να είναι βιώσιμη στο μέτρο που θα συσπειρώσει «ευρύτερα» κοινωνικά στρώματα. Είναι δυστύχημα δε γιατί αντιλαμβάνεται την πολιτική εναλλακτική με όρους εφαρμογής ενός συνεκτικού προγράμματος καταπολέμησης της ύφεσης μέσω της «τόνωσης της ζήτησης». Κι αυτό, ενώ ο θόρυβος των πλησιαζόντων γεγονότων, για να θυμηθούμε το μεγάλο ποιητή, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία πως αυτό που επίκειται δεν είναι ο «δημοκρατικός προγραμματισμός», αλλά μια ιστορικής έκτασης σύγκρουση στην περίπτωση που η ριζοσπαστική Αριστερά αναλάβει την διακυβέρνηση στην Ελλάδα.

Η αύξηση του εισοδήματος της εργασίας δεν θα γίνει για «αναπτυξιακούς» λόγους, αλλά για να πληρώσουν οι πλούσιοι. Επενδύσεις δεν θα έλθουν παρά μόνο αν το δημόσιο τις αναλάβει αποφασιστικά για τις ανάγκες των πολλών. Χρηματοδότηση δεν θα υπάρξει αν δεν περάσουν οι τράπεζες σε δημόσια ιδιοκτησία υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

Επιπλέον, όλα αυτά δεν θα ανοίξουν το δρόμο στον μεγάλο κοινωνικό μετασχηματισμό αν πορευόμαστε ως νομισματικοί φετιχιστές της δραχμής χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πως η επιλογή του ευρωπαϊκού και του διεθνούς πεδίου γι’ αυτήν τη μάχη είναι στρατηγική. Χωρίς τη βοήθεια ενός μεγάλου τμήματος των ευρωπαίων εργαζομένων και το συντονισμό των ζωντανών κινημάτων στην ευρωπαϊκή τουλάχιστον επικράτεια κανένα σχέδιο δεν έχει τύχη.

305,5 δισ. ευρώ το χρέος της χώρας μετά το psi

305,5 δισ. ευρώ το χρέος της χώρας μετά το psi

Στα 305,5 δισ. ευρώ ή περίπου 157,5% του ΑΕΠ, διαμορφώθηκε το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στο τέλος του 2012, μειωμένο κατά 62,4 δισ. σε σχέση με το 2011 εξέλιξη που αποτυπώνει το καθαρό όφελος από το PSI, το Μάρτιο, και την επαναγορά χρέους το Δεκέμβριο.
Την ίδια ώρα, σημαντικά αυξημένη σε σχέση με πέρσι εμφανίζεται η μέση διάρκεια του χρέους, στα 16,5 έτη, από 2,36 χρόνια που ήταν πέρσι, ενώ από τα αναλυτικά στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες το ΓΛΚ προκύπτει πως στο διάστημα 2014 έως και το 2021 η Ελλάδα καλείται να πληρώσει 72,1 δισ. ευρώ για λήξεις ομολόγων. Πάντως το ποσό αυτό είναι σημαντικά μικρότερο από τα 246 δισ. λήξεων που έπρεπε να καλυφθούν στην ίδια περίοδο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που είχαν γίνει στα τέλη του 2011, μείωση που αποτυπώνει το όφελος για την Ελλάδα από τη δέσμη μέτρων για το χρέος που αποφασίστηκε εντός του 2012.
Σε κάθε περίπτωση πάντως το χρέος παραμένει σε υψηλά επίπεδα, διατηρώντας ανοικτή τη συζήτηση για την ανάγκη λήψης πρόσθετων μέτρων μελλοντικά, ώστε να καταστεί βιώσιμο.
Το χρέος ανήλθε σε 305,5 δισ. ευρώ στο τέλος Δεκεμβρίου του 2012, αυξημένο σε σχέση με τα 303,5 δισ. το Σεπτέμβριο, με τον κύριο όγκο, δηλαδή τα 200,88 δισ. να αντιστοιχούν στα δάνεια του επίσημου τομέα (εκ των οποίων τα 183,1 δισ. σε δάνεια του Μηχανισμού Στήριξης (183,1 δισ.). Από τα 305,5 δισ. τα 104,6 δισ. ευρώ αφορούν σε ομόλογα και σε βραχυπρόθεσμους τίτλους, δηλαδή στο χρέος που κατέχουν οι ιδιώτες.
Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, 67,3%, είναι πλέον σε κυμαινόμενο επιτόκιο, ενώ μόνο το 34,3% είναι πια διαπραγματεύσιμο.
Τα δάνεια με εγγύηση του Δημοσίου υποχώρησαν οριακά στα 19,4 δισ. στο τέλος του 2012 από 19,7 δισ. το Σεπτέμβριο.

Σε πλήρη εξέλιξη ο νέος παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος | αἰέν ἀριστεύειν

Σε πλήρη εξέλιξη ο νέος παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος

Ἀναρτήθηκε στὶς 22 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

 

 

 

 

 

 

Rate This

Με το όπλο παρά πόδα βρίσκονται όλα τα μεγάλα dealing rooms, ανά τον κόσμο…

Με το όπλο παρά πόδα βρίσκονται όλα τα μεγάλα dealing rooms, ανά τον κόσμο, ενόψει του νέου, παγκόσμιου, νομισματικού πολέμου, που υπογείως ήδη εξελίσσεται.

Όπως πληροφορούνται οι Έλληνες τραπεζίτες, στη Μόσχα, όπου πραγματοποιήθηκε η τελευταία Σύνοδος των G-20 «αυτό το οποίο επιβεβαιώθηκε είναι πως ο πόλεμος είναι σχεδόν …υποχρεωτικός». Κι αυτό γιατί, η Ιαπωνία δεν προτίθεται να κάνει ούτε βήμα πίσω από την απόφαση της να «αδυνατίσει» κι άλλο το γιεν, σε μια προσπάθεια να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της και να βοηθήσει τις εξαγωγές της, οι οποίες έχουν μείνει πολύ πίσω.

Το γεγονός δεν …ενθουσιάζει ακριβώς τους Αμερικανούς, οι οποίοι φοβούνται νέο κύμα ιαπωνικών εισαγωγών, αλλά και τους Ευρωπαίους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική του ισχυρού ευρώ, μπορεί να έχει πλεονεκτήματα, αλλά παράλληλα ελλοχεύει και μεγάλους κινδύνους. Ωστόσο, η εμμονή της Γερμανίας να μην δέχεται υποχώρηση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, υπό τον φόβο του πληθωρισμού, κάνει την κατάσταση ακόμα πιο σύνθετη και μπερδεμένη, γι’ αυτό και η απομόνωση της κ. Μέρκελ στη Ρωσία ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής τις τελευταίες ώρες.

voria.gr

Νά’το και το «οικονομικό ΝΑΤΟ»… | αἰέν ἀριστεύειν

Ἀναρτήθηκε στὶς 22 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Γράφει ο Σωτήρης Μητραλέξης 

Η τάση που δημιουργεί η κρίση για περαιτέρω ενοποιήσεις επιβεβαιώθηκε στην ετήσια ομιλία του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα «προς το Έθνος» στις 12 Φεβρουαρίου, όπου ουσιαστικά εξαγγέλθηκε αυτό που έχει ήδη ονομασθεί ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ», δηλαδή «ένας ευρύς Διατλαντικός Συνεταιρισμός Εμπορίου και Επενδύσεων». Αν και όταν πραγματοποιηθεί, θα πρόκειται «για την μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο».

Κατ’ αρχάς αυτό σημαίνει την δυνατότητα να εμπορεύονται οι Αμερικανοί τα πρόϊόντα και τις υπηρεσίες τους χωρίς δασμούς στην Ευρώπη και τούμπαλιν, με την δημιουργία μιας… ακόμα πιο κοινής αγοράς. Οι υποσχέσεις που σχετίζονται με αυτό, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ξεκινούν από τα 13 εκατομμύρια νέων θέσεων εργασίας και προχωρούν αρκετά παραπέρα. Η Γερμανία είναι μέχρις στιγμής απολύτως σύμφωνη, αφού το «οικονομικό ΝΑΤΟ» θα αύξαινε το ΑΕΠ της σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι θα αύξαινε το ΑΕΠ των ίδιων των ΗΠΑ, μα δεν ισχύει το ίδιο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και κυρίως την Γαλλία, η οποία θα επιθυμούσε την αυτοπροστασία της από μια τέτοια «επίθεση» όχι μόνον ανταγωνισμού, αλλά και πρακτικών που εκεί θα θεωρούντο αθέμιτες ή και απαγορευμένες, όπως τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα κλπ.

Οι εκατέρωθεν ενθουσιασμοί κρύβονται δυσχερώς: ο πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην Washington DC, Joao Vale de Ameida, δήλωσε «εξαιρετικά χαρούμενος» για τις εξελίξεις: «θα ασκούμε πολύ μεγαλύτερη επιρροή αν δρούμε από κοινού». Πολιτικοί αξιωματούχοι κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εκδηλώθηκαν ήδη θετικά, καλώντας σε ταχεία πρόοδο των διαπραγματεύσεων.

Το προφανές είναι ότι σε μια τέτοια αχανή αγορά, τυχόν απρόβλεπτες αναταράξεις και η αναγκαιότητα για την αντιμετώπισή τους μεταγγίζουν περισσότερη εξουσία στον ισχυρότερο κρίκο της συνεργασίας – σε αυτήν την περίπτωση, τις ΗΠΑ, και όσον αφορά την Ευρώπη και την Γερμανία. Παράλληλα, ενώ κάποιες ευρωπαϊκές χώρες θα κερδίσουν από αυτήν την ιστορία (όπως η παραπάνω μνημονευθείσα Γερμανία), κάποιες άλλες έχουν μόνο να χάσουν από αυτήν.

Αν και όταν πραγματοποιηθεί το «οικονομικό ΝΑΤΟ», θα πρόκειται για εξέλιξη πραγματικά ιστορικών διαστάσεων. Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν μάλλον ακριβές να μιλάμε για πολύ πιο σαφή συγκυβέρνηση ΗΠΑ-Γερμανίας στα ευρωπαϊκά πράγματα: μετά από μια τέτοια εξέλιξη, η έννοια της «κοινής αγοράς», της ζώνης ελεύθερου εμπορίου, υφίσταται «μετάβασιν εις άλλο γένος»…

Όσον αφορά στην Ελλάδα, οι επιπτώσεις του συνακόλουθου (για να διευκολυνθούν οι ΗΠΑ) «φθηνότερου Ευρώ» και της γερμανο-αμερικανικής (ή, αν προτιμάτε, αμερικανο-γερμανικής) ηγεμονίας στην Ευρώπη συνεπάγονται πως η εξέλιξη της οικονομικής καταστάσεως στην Ελλάδα θα αποτελεί αποκλειστικά και μόνον αντικείμενο της γερμανοαμερικανικής «ελεημοσύνης», στα πλαίσια μιας πολύ πιο κυνικής αντίληψης περί Ευρώπης από αυτήν των ευρω-ρομαντικών. Παράλληλα, η ακόμα μεγαλύτερη στροφή της κοινής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης στην κατά πρώτον οικονομικήδιακυβέρνηση συνεπάγεται τους όρους, τις προτεραιότητες και την νοοτροπία που αυτή νομοτελειακά θέτει.

Εν ολίγοις, η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απέθανε και η κατάσταση της υγιείας των γιατρών θα βαίνει όλο και βελτιούμενη…

Την ίδια περίπου χρονική περίοδο με τις πρόσφατες εξαγγελίες περί «οικονομικού ΝΑΤΟ», η Αμερική εξέφρασε την ικανοποίησή της για την προοπτική να καταστεί η Τουρκία γέφυρα για τα πετρέλαια του Ιράκ, αναδεικνύοντας έτσι έτι περαιτέρω την θέση της Τουρκίας στην αμερικανική οπτική.
Ταπεινή εκτίμηση: όλα αυτά τα γεγονότα θα άξιζαν πολύ περισσότερης ελληνικής προσοχής από όση θα τους δοθεί στον ελλαδικό δημόσιο λόγο…

Η ιστορία δύο χρεοκοπιών

Ἀναρτήθηκε στὶς 20 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Της Ζέζας Ζήκου 

Συχνά η Ιστορία εκδικείται: Ο Κώστας Καραμανλής έχασε τις εκλογές, επειδή έχασε -μέσα στην κρίση- δυστυχώς το παιχνίδι στην οικονομία με ένα πρόγραμμα που ομολογούσε με συγκλονιστικό τρόπο: «Δώστε μου την ευκαιρία να το διορθώσω». Πάντως, ένα είναι σίγουρο. Οτι εκείνη τη στιγμή η ελληνική οικονομία ακόμη μπορούσε να σωθεί. «Τα λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, όμως, νίκησαν. Και στη συνέχεια όχι μόνο δεν σώθηκε, αλλά καταστράφηκε… Η εθνική κυριαρχία χάνεται, η απειλή είναι συνολική για την ύπαρξη της Ελλάδας, το χάος ενεδρεύει σε όλα τα επίπεδα.

Η ελληνική εμπειρία -μέχρι σήμερα- μοιάζει με «ριπλέι» του δράματος της Αργεντινής. Και η Ελλάδα έπασχε ιστορικά από δημοσιονομικά προβλήματα και υψηλό πληθωρισμό, προβλήματα που «λύθηκαν» υποτίθεται με την είσοδό της στην ΟΝΕ το 2001 (όλως τυχαίως, την ίδια στιγμή που η Αργεντινή ετοιμαζόταν να χρεοκοπήσει). Η πρώτη της δεκαετία εντός ΟΝΕ χαρακτηρίστηκε, όπως είχε συμβεί και με την Αργεντινή μετά τη σύνδεσή της με το δολάριο, από ταχύτατη οικονομική ανάπτυξη, χάρη κυρίως στην είσοδο άφθονων, φθηνών πιστώσεων απ’ έξω. Εκείνη όμως την πρώτη δεκαετία η Ελλάδα έχασε μεγάλο μέρος της ανταγωνιστικότητάς της έναντι της Γερμανίας, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η Αργεντινή έχασε την ανταγωνιστικότητά της έναντι της Βραζιλίας. Η Aργεντινή από το 1991 είχε προσδέσει το πέσο με το αμερικανικό δολάριο, στην ισοτιμία ένα δολάριο προς ένα πέσο.

Ωστόσο, ενώ πέτυχε να συντρίψει το τέρας του πληθωρισμού (το 1991 ο πληθωρισμός είχε εκτοξευθεί στο ολέθριο ύψος του 5.000%), έπεσε θύμα του ισχυρού δολαρίου (και κατά συνέπεια του υπερτιμημένου πέσο) που έπληξε βάναυσα τις εξαγωγές της κυρίως προς τη Bραζιλία που είχε υποτιμήσει το νόμισμά της το 1999. Ετσι, εξαναγκάστηκε να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο και στη συνέχεια να το υποτιμήσει.

Οπως η Αργεντινή επλήγη από τις επιπτώσεις της πιστωτικής κρίσης των αναδυόμενων αγορών, το 1997-98, η Ελλάδα επλήγη από τις επιπτώσεις της κρίσης του 2008. Οπως και η Αργεντινή, έτσι και η Ελλάδα θεωρήθηκε αναξιόπιστη από τους διεθνείς επενδυτές. Ενώ οι δείκτες εξυπηρέτησης του χρέους μοιάζουν χειρότεροι για την Ελλάδα απ’ ό,τι ήταν για την Αργεντινή. Το συσσωρευμένο χρέος της Ελλάδας έγινε υπερδιπλάσιο.

Ακριβώς την ίδια πορεία είχε η Αργεντινή, έφτασε στην πτώχευση, πήρε τη βοήθεια του ΔΝΤ έναντι σκληρών μέτρων, μπήκε σε βαθιά ύφεση, ο λαός ξεσηκώθηκε, δύο κυβερνήσεις κατέρρευσαν και η ανεργία έφθασε στο 40%.

Η μεσαία τάξη και οι επιχειρήσεις καταστράφηκαν και η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 11% το 2002. Ο «μοιραίος» υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής Ντομίνγκο Καβάλιο διαψεύδει την άποψη ότι η υποτίμηση του πέσο βοήθησε να σταματήσει η ανάληψη χρημάτων από τις τράπεζες. Το ακριβώς αντίθετο συνέβη: οι αναλήψεις πολλαπλασιάστηκαν, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να μετατρέψει τον απλό περιορισμό στο ύψος των αναλήψεων («corralito») σε πλήρη κατάσχεση κάθε τύπου τραπεζικού λογαριασμού («corral»).

Τα «πακέτα σωτηρίας» για την Ελλάδα απέτυχαν εξίσου παταγωδώς με εκείνα της Αργεντινής. Ενώ η Ελλάδα έλαβε πολύ μεγαλύτερη ξένη οικονομική βοήθεια απ’ ό,τι η Αργεντινή – αφού και τα δύο «πακέτα» μαζί ξεπερνούν το 100% του ΑΕΠ της. Tο ΔNT, για να συμμορφώσει τότε τη διεφθαρμένη Aργεντινή, ανέστειλε τις δόσεις των δανείων βοηθείας και την οδήγησε στην κόλαση. Ευτυχώς, δεν τόλμησαν να διακόψουν τις δόσεις προς στην Ελλάδα.

Η Αργεντινή, αδυνατώντας τον Δεκέμβριο του 2001 να εξυπηρετήσει ληξιπρόθεσμο εξωτερικό χρέος ύψους σχεδόν 100 δισ. δολαρίων, προχώρησε σε στάση πληρωμών. Αλλά αποπλήρωσε όλο της το επίσημο κρατικό χρέος. Αν πραγματικά οι Ευρωπαίοι θέλουν να επιλύσουν το εφιαλτικό ελληνικό πρόβλημα με ρεαλιστικό, βιώσιμο και οριστικό τρόπο, θα πρέπει να αποδεχθούν τη θέση του ΔΝΤ για γενναίο «κούρεμα» τόσο των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ όσο και των δανείων των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης.

Ο Καρλ Μαρξ έγραψε πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Στην περίπτωση της Ελλάδας ίσως αποδειχθεί πως η αργεντίνικη τραγωδία θα επαναληφθεί, αλλά σε μεγέθυνση, προβλέπουν οι Κασσάνδρες.

Ο φαύλος κύκλος «δάνεια για αποπληρωμή του χρέους -συνταγές που προκαλούν βαθιά ύφεση και μεγαλώνουν το χρέος- νέα δάνεια και νέα Μνημόνια», που διαπιστώνεται με τις οδυνηρές συνέπειες στην πραγματική οικονομία, καθιστά έωλες όλες τις προσπάθειες.

Αυτοι «ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΡΕΘΕΙΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ......

H γιαγιά μου ( κάποιου...) έλεγε ότι η Μεγάλη Αικατερίνη είχε πει για την Ελλάδα:

Μην αφήσετε το φιδακι να βγάλει το κεφάλι του έξω από το μπουκαλι

Το κατωτέρω Μνημόνιο εστάλη στους Έλληνες Βουλευτές (Noεμ. 2011)

ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η EUROPEAN LEAGUE OF GENEVA (ELG) της οποίας το κεντρικό ενδιαφέρον είναι η προώθηση της Ιδέας της Ηνωμένης Ευρώπης, έχει ήδη θέσει το πρόβλημα ειδικώς της Ελλάδος στα πλαίσια του μακραίωνος «Ανατολικού Ζητήματος».

Το 1853 σε συνομιλία του Τσάρου Νικολάου 1ου και του Άγγλου Πρέσβεως Sir Hamilton Seymour, έτέθη ο Μεγάλος Κανών που καθορίζει ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ την εξωτερική πολιτική των εξω-ευρωπαϊκών Μεγάλων Δυνάμεων (USA και UK): «ποτέ δε θα επιτρέψουμε η Ελλάδα να γίνει μεγάλη δύναμις» (βλ. J.A.R. Marriott, The Eastern Question, p.230).

ΑΥΤΗ ΘΑ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

Η ELG έχει πολλές φορές τονίσει ότι η Αμερική, αμέσως μετά τον πόλεμο και μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, βοήθησε την Ελλάδα να υπερνικήσει τον κομμουνιστικό κίνδυνο κατά τον λεγόμενο «εμφύλιο» και αμέσως μετά να αναπτυχθεί οικονομικώς διότι, κατά ομολογία των ιδίων των Αμερικανών, «εάν μετά τις καταστροφές του «εμφυλίου» έμενε φτωχή ήταν σχεδόν μαθηματικώς βέβαιον ότι θα έπεφτε στα χέρια του Σοβιετικού καθεστώτος». Από το άλλο μέρος, οι Έλληνες του εξωτερικού, ιδίως οι εφοπλιστές που με τις ικανότητές των δημιούργησαν την ΠΡΩΤΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, έδειξαν μεγάλη προθυμία να επενδύσουν μεγάλα κεφάλαια στην Ελλάδα με την εκφρασμένη πρόθεση να καταστήσουν τον Πειραιά διεθνές ναυτιλιακό κέντρο, όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη!

Άλλοτε, τον 19ον αι. οι μεγάλοι Έλληνες κεφαλαιούχοι του εξωτερικού έδειξαν την ίδια προθυμία αλλά ο ρόλος τους περιοριζόταν σε έργα «ευεργεσίας» προς την Πατρίδα (π.χ. το Καλλιμάρμαρο, το Ζάππειο, τα ωραία κλασικά κτίρια της οδού Πανεπιστημίου κλπ.). Τώρα, μετά τον Μεγάλο πόλεμο η τάσις δεν ήταν μόνον η «ευεργεσία» αλλά ήταν οι πολλών ειδών επενδύσεις για εκβιομηχάνιση της Ελλάδος. Ενώ πρώτα η Ελλάς τους αντιμετώπιζε «ευγνωμονούσα» και αφιέρωνε οδούς και Πλατείες στο όνομά τους, τώρα (ίσως ο πατροπαράδοτος, από αρχαιότητος, φθόνος, ίσως η έξόχως ικανή προπαγάνδα του Αριστερισμού, ίσως η επέμβαση των μυστικών υπηρεσιών εις όφελος των δυτικών συμφερόντων, ίσως και οι τρεις συντελεστές, ο καθένας προς ίδιον όφελος) το κλίμα εστράφη σφοδρώς εναντίον τους. Υπερισχύει στην συνείδηση ευρέων στρωμάτων του λαού το κατόπιν εντολών κήρυγμα του Ανδρέα Π. «ενάντια στο μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο» Η προπαγάνδα ενισχύετο με διάφορα κρυφά μέσα εντός και εκτός της Ελλάδος από το Αμερικανικό πολιτικό κέντρο. Γιατί;

ΔΙΟΤΙ η μεγάλη ανάπτυξη που παρετηρήθη κατά την 20ετία 1953-1973, ΕΘΟΡΥΒΗΣΕ τους Αμερικανούς που έβλεπαν κίνδυνο της, κατά την λογική του Ανατολικού Ζητήματος, επιρροής τους στην Ελλάδα. Xώραν, που η γεωστρατηγική της θέση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ζωτική για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους τα οποία (όπως αναλυτικότατα και λεπτομερέστατα αναφέρει ο Καθηγητής στο ΜΙΤ Noam Chomsky στο βιβλίο του HEGEMONY OR SURVIVAL, America’s Quest for Global Dominance) τίθενται υπεράνω οιασδήποτε ηθικής. Είναι σαφές ότι μια Eλλάδα οικονομικώς ισχυρή δύναμις δεν θα μπορούσε να παραμένει ο τυφλός υπηρέτης των Αμερικανικών συμφερόντων.  Σαφή αντίληψη της ακολουθουμένης στρατηγικής των ΗΠΑ δίνει ο λόγος του Henry Kissinger που εδημοσιεύθη περί το 1992:

«Ο Ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Εννοώ, να πλήξουμε την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας ενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατ. Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για την πολιτική των ΗΠΑ».

Ο Henry Kissinger σε προσωπική επιστολή του στον γράφοντα διέψευσε ότι προέβη σε αυτή την δήλωση.  Παρά το (μάλλον αμφισβητούμενο) αυτό γεγονός, η πολιτική αυτή εφαρμόζεται κατά γράμμα και συστηματικώς από διάφορα ελληνικά κέντρα στην Ελλάδα με σοβαρή διείσδυση στο Υπουργείο Παιδείας για το οποίο, μετά λόγου γνώσεως, απεσβέσθη ο όρος «Εθνικής», αμέσως μόλις ο Γιώργος Α. Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία το 2009.

Ο  Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ο κατ’ αρχήν άνθρωπός τους για να σταματήσει η οικονομική άνοδος. Το μέσον που εχρησιμοποιήθη ήταν η φιλοαριστερή και (δήθεν) αντιαμερικανική πολιτική του για αλίευση των ψήφων της Αριστεράς προσκείμενης προς την τότε Σοβιετική Ένωση. Η πολιτική του αυτή υπήρξεν επιτυχής διότι εμείωσε σημαντικά το ποσοστό δυνάμεως του ΚΚΕ. ΕΤΣΙ εξηγείται και η φράση του Αμερικανού Πρέσβεως Στερν «δεν μας ενδιαφέρει τι λέει ο Α.Π. αλλά τι κάνει».

Ο Καραμανλής, ο και «Εθνάρχης» αποκαλούμενος, επαναπατριζόμενος θριαμβευτικά κατά την μεταπολίτευση εσκέφθη, για να γίνει αρεστός στον λαό, προ μάλιστα του κινδύνου από τον πολιτικό του αντίπαλο ο οποίος διεκήρυττε «το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που πίνει το αίμα του λαού», προέβη σε θεαματική δίωξη και διαπόμπευση των κυριοτέρων Ελλήνων επενδυτών με πρώτους τον Νιάρχο και τον Ανδρεάδη. Παραλλήλως ετοίμασε και εδραίωσε Συνταγματικώς με το άρθρο 106 §3 του Συντάγματος την πολιτική κρατικοποιήσεων και εκδιώξεως των ιδιωτικών επενδύσεων. Το ατυχές αυτό άρθρο 106 λέγει τα εξής στην §3:

Tην επανεξαγωγή κεφαλαίων εξωτερικού, μπορεί να ρυθμίζονται με νόμο τα σχετικά με την εξαγορά επιχειρήσεων ή την αναγκαστική συμμετοχή σ’ αυτές του Kράτους ή άλλων δημόσιων φορέων, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο.

Τότε ακούσαμε ΔΙΕΘΝΩΣ «ούτε δραχμή πλέον στην Ελλάδα». ΕΤΣΙ εξηγείται ακριβώς γιατί, ενώ οι ιδιωτικές επενδύσεις ηύξαναν επί μία εικοσαετία (1953-1973) κατά ετήσιο μέσον όρο 10% του ΑΕΠ, κατέρρευσαν μονομιάς, αμέσως μετά την εισαγωγή του νέου Συντάγματος, στο θεαματικό ποσοστό του 0,6% (μηδέν, έξη) και γιατί, το ετήσιο ΑΕΠ, που επί 20ετίαν ήταν σταθερώς στο εκπληκτικό επίπεδο του 7-8% (δεύτερη χώρα σε ανάπτυξη η Ελλάς μετά την Ιαπωνία!) κατερρακώθη στο 3,5% (1975-1980) και κατέρρευσε στο 1,5% (ενάμισυ %) επί της ηγεμονίας του «οικονομολόγου» Ανδρέα Παπανδρέου (1980-1990)!

Συνεχίζοντας την τραγική και εγκληματική για την Ελλάδα πολιτική του ο Ανδρέας Π., πάντοτε για εξασφάλιση ψήφων αλλά και για ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ προς μονιμοποίηση της υποτέλειας, προέβη σε ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ καταστρέφοντας όλες τις δυναμικώς αναπτυσσόμενες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΕΙΡΑΊΚΗ ΠΑΤΡΑΊΚΗ κλπ). Έτσι, η συστηματική εγκληματική πολιτική κατέστρεψε κάθε είδους βιομηχανία στην Ελλάδα.

Με την δίωξη του κεφαλαίου των επενδυτών (κυρίως Ελλήνων της αλλοδαπής και όχι μόνον) η αύξηση της ανεργίας αντιμετωπίζεται, αρχής γενομένης με τον «Εθνάρχη», με την αύξηση προσλήψεων δημοσίων υπαλλήλων με κομματικά εκάστοτε κριτήρια – τακτική (προσοδοφόρος ψήφων) η οποία συνεχίζεται και εντείνεται από το ΠΑΣΟΚ μετά το 1981. Αλλά τότε ακριβώς ο Ανδρέας Π., για προσέλκυση ψήφων προς διαιώνιση της ηγεμονίας του, επιδίδεται συστηματικά στην πολιτική των παροχών με συνεχή δανεισμό. Η αρχή αυτή είναι γνωστή στους απατεώνες αρχίζοντας με τον Ponzi και καταλήγοντας στον Madoff, αλλά στο εξωτερικό οι δύο αυτοί εφευρέτες του Easy Money System βρίσκονται στην φυλακή ενώ ο θλιβερός μιμητής τους Ανδρέας Παπανδρέου εθριάμβευσε με τον θαυμασμό των Ελλήνων – μέχρι των σημερινών στελεχών του ΠΑΣΟΚ τα οποία τον ακολούθησαν και βοήθησαν στην εγκληματική εθνοκτόνο τακτική του.

Ο συνεχής δανεισμός για παροχές που ηύξαναν την αγοραστική δύναμη αλλά χωρίς εγχώρια παραγωγή η οποία είχε συστηματικώς και με επιμονή καταστραφεί από τον «Εθνάρχη» και τον «Χαρισματικό», είχαν δύο αναγκαστικά επακόλουθα,

1ον,την κατά το σύστημα Ponzi και Madoff ικανοποίηση των τοκοχρεωλυσίων με νέον δανεισμό και επί πλέον,

2ον, την ανάγκη πρόσθετων δανείων όχι για παραγωγικές επενδύσεις αλλά για πληρωμή των αθρόως αυξανόμενων εισαγωγών.

Έτσι, το εξωτερικό χρέος το οποίον το 1973 η Χούντα άφησε στο υγιές ποσό των 335 εκατ. Δολλαρίων, έφτασε το 2010 τα 340 δισεκατομμύρια! Θαυμάστε τον «Χαρισματικό οικονομολόγο» του οποίου η έλευση και εισβολή στην Ελλάδα οφείλεται, και αυτή, σε τραγικό λάθος του «Εθνάρχη».

Δεν είχε συναίσθηση του τι έπραττε ο Ανδρέας Παπανδρέου; Φαίνεται ότι είχε.

Τον Αύγουστο 1987 λέγει: «Αυτό που υποτιμήσαμε, ήταν οι διαρθρωτικές αδυναμίες της προσφοράς. Έτσι, η αύξηση της ζήτησης λόγω των παροχών στράφηκε στις εισαγωγές»!

Ο θλιβερός «οικονομολόγος» …υποτίμησε αυτό που ξέρει και ο πρωτοετής φοιτητής: ότι η αύξηση των παροχών με εξωτερικό δανεισμό χωρίς αύξηση της παραγωγής, οδηγεί στον όλεθρο. Και όχι μόνον αυτό. Στις 12 Απριλίου 1984 λέγει στους χειροκροτούντες βουλευτές του:

«Δεν θέλω να σας πω ότι μπήκαμε στον Παράδεισο. Λέω τούτο: ότι αντί η πορεία της οικονομίας να είναι προς τα κάτω, είναι προς τα πάνω. Αυτό είναι το μήνυμα, είναι σημαντικό, και αυτό θα συνεχισθεί. Μπήκαμε δηλαδή σε κάποια περίοδο ανάκαμψης της οικονομίας. Είναι θετικό μήνυμα, η πάροδος του χρόνου είναι σήμερα ευνοϊκή».

Και μόλις 18 μήνες μετά, στις 17 Οκτωβρίου 1985, ο ίδιος αυτός τραγικός άνθρωπος λέγει το ιστορικώς περίφημο:

«Ήρθε η ώρα της Αλήθειας. Τώρα θα μου πείτε, την πρώτη τετραετία δεν είχαμε το συναίσθημα ότι επλησίαζε; Το είχαμε! Όμως η ταχύτητα με την οποίαν ήρθε αυτό προς το τέλος της πρώτης τετραετίας και την αρχή της δεύτερης, ήταν πράγματι εντυπωσιακή. Οι παρεκκλίσεις από τις προβλέψεις μας ήταν πολύ σημαντικές. Δεν ζητώ συγχωροχάρτι!».

Τι εξήγηση να δώσει κανείς σε αυτό το φαινόμενο; Την ίδια με το «λεφτά υπάρχουν» του γιού του το 2009; Σπανίως η Ιστορία ενός Έθνους μπορεί να παρουσιάσει τέτοια δείγματα ασυνειδησίας και θρασύτητος.

Αλλά το ερώτημα που γεννάται είναι αυτό: το Επιτελείο του, οι…«πρωτοκλασάτοι» του και ονομαστικώς, οι Βενιζέλος, Πάγκαλος, Σημίτης, Τσοβόλας, Κακλαμάνης δεν έβλεπαν τίποτε; Μόνον το 2011 ο κ. Πάγκαλος κατάλαβε και ομολόγησε ότι «μαζί τα φάγαμε, ακολουθώντας μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος»!

Δηλαδή, «αθλιότητα εξαγοράς» και «διασπάθισης δημοσίου χρήματος» για προσέλκυση ψηφοφόρων!  Τελικώς, δεν υπάρχουν ευθύνες; Μόνος, ως κούκος, έγραφε στο βιβλίο του «Ο Mαρξιστικός Μύθος», σελ. 37, §2, το 1984 (το 1984!) ο Ν.Καλογερόπουλος-Kaloy, κάτοικος Γενεύης, ότι «η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος είναι τόσον ιστορικώς τελεσίδικη όσο και η Μικρασιατική  καταστροφή»;

To ανωτέρω αναφερόμενο «Επιτελείο» δεν είχε καταλάβει τίποτε; Ή μήπως και αυτούς, το μόνο που ενδιέφερε είναι «να μη χάσουν τις εκλογές»;

Αντίθετα όμως εσκέφθησαν στην Ισλανδία – γνήσιο δημοκρατικό Κράτος. Η Εξεταστική Επιτροπή που συνέστησε η Βουλή από ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ, ΕΞΩΚΟΙΝΟ-ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΕΣ (όχι από Βουλευτές) έβγαλε πόρισμα 2.400 σελίδων και κατελόγησε ευθύνες στον πρώην Πρωθυπουργό και λοιπούς συνεργούς οι οποίοι ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΑ ΦΥΛΑΚΕΣ!.  Η ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ της Ισλανδίας είχε στην διάθεσή της 80 υπαλλήλους, δικό της προϋπολογισμό και δικαίωμα να ζητήσει – ακόμη και να κατασχέσει – στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες και ιδιώτες. Στο πλαίσιο της διαφάνειας, αναρτήθηκε τον Απρίλιο στον ιστότοπο της Ισλανδικής Βουλής (http://sic.athingi.is) το πλήρες κείμενο που η κυβέρνηση της Ισλανδίας ονομάζει «Έκθεση της Αλήθειας» και οι Ισλανδοί αποκαλούν «Μαύρο Πόρισμα», καθώς και εκτεταμένη περίληψη στα αγγλικά.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ,

Πόσους από τους ζώντες πρέπει να βάλετε φυλακή και πόσους από τους τεθνεώτες της περιόδου από το 1975 πρέπει να γράψετε στην Ιστορία της πατρίδας μεταξύ αυτών «ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»;

Είναι καιρός ακόμη με δική σας πρωτοβουλία, να επιβάλλετε κυρώσεις για να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι και να μη επαναληφθεί το τραγικό αυτό φαινόμενο στο μέλλον – νόμος Ειδικής και Γενικής Προλήψεως κατά το Ποινικό Δίκαιο.

Σκεφθείτε το μέλλον των ελληνικών γενεών. Διότι θα είναι πολύ πιό τραγικό για σας αν δεν το κάνετε ΕΣΕΙΣ και το κάνει ο Ελληνικός λαός.

From the EUROPEAN LEAGUE OF GENEVA